مجله پارسي نامه - تمام عناوين

ياس کبود

Sat, 27 Apr 2024 09:38:00 GMT

به نص وحي مگر اين جهان براي تو نيست؟

جهان مگر همه در سايه ي لواي تو نيست؟

مگر که ملک فدک نيست حق تو بانو؟
مگر که غاصب آن، دشمن خداي تو نيست؟

مگر نسوخت در خانه ي تو يا زهرا(س)؟
مگر که حادثه ي کوچه کربلاي تو نيست؟

بدون توست بهشت برين جهنم محض
برو بهشتِ علي(ع) اين جهان سراي تو نيست

تمام عالم هستي فداي نام تو باد
سزاست تا که بميرد اگر فداي تو نيست

بقا گرفت هر آن کس که شد فدائي تو
کسي فناست وجودش که او فناي تو نيست

به خاک پاي تو افتاده اند اهل سماء
و خاک بر سر خاکي که خاک پاي تو نيست

به هر کجا نگرم خيمه ي غمت بر پاست
کجاي خاک زمين خيمه ي عزاي تو نيست

تو کوثري و متاع جهان قليل و کم است
کثير وحي الهي جهان که جاي تو نيست

به زير بار غمت قامت علي(ع) خم شد
هزار حيف قد و قامتش عصاي تو نيست

تو مي روي و علي(ع) را نمي بري با خود
مگر امير عرب يار دلرباي تو نيست؟

تمام اهل جهان ريزه خوار خوان تواند
نيافريده خدا هر که را گداي تو نيست

براي اهل زمين قبر خاکي ات گم شد
که با صفاتر از اين صحن با صفاي تو نيست

رضاي توست دليل بهشت رفتن ما
جهنمي است هر آن کس پي رضاي تو نيست

به محسنت قسمت مي دهم دعايم کن
براي من به خدا بهتر از دعاي تو نيست

صبح صادق

Sat, 27 Apr 2024 09:38:00 GMT

صبح صادق

کفر چون بيداد کرد آئين دميد
نور عرفان از طلوع دين دميد

خواستم تا عالم بالا روم
فتنه ي چشم تو از پائين دميد

در بهاران يار از هر جا گذشت

جاي پايش نرگس و نسرين دميد

ني نبود آگاه از درد فراق
بر لبش نائي چنين غمگين دميد

دوستان يکدل آمد در نظر
در سما تا خوشه ي پروين دميد

صبح صادق رخ نمايد بي دريغ
از دعاي خلق اگر آمين دميد

لب به نفرين کي گشايد مرد عشق
از دل #واسع فقط تحسين دميد

#سيد_علي_کهنگي دي1400
@sayedalikahangi

دوبيتي انتظار

Sat, 27 Apr 2024 09:38:00 GMT

شبي را تا سحر بيدار بودم

من آن شب ميهمان يار بودم

نمي گنجيدم آن شب هيچ در پوست
که مست ديدن دلدار بودم
*
خداوندا اسير زلف يارم
در اين زندان شده طي روزگارم

نمي خواهم رهائي من از اين بند
که از اين بند دارم هرچه دارم
*
خداوندا منم محزون و مضطر
دو چشمونم شده درياي احمر

گذشت عمر و نديدم روي مهدي(عج)
نکن محرومم امّا روز محشر
*
پر از غم گشته آوازم خدايا
غمينه نغمه ي سازم خدايا

پُرم از درد و اندوه جدائي
شکسته بال پروازم خدايا
*
من از روز ازل چشم انتظارم
به فکر ديدن رخسار يارم

شدم محروم از ديدار دلبر
به مانند همه ايل و تبارم
*
خداوندا پر از درد فراقم
پر است از آتش هجران اجاقم

هواي کوي دلبر دارم، افسوس
پرم بشکسته، از پا هم چلاقم
*
به اميد وصال قرص ماهي
نشستم در کنار کوره راهي

گذر هرگز نکرد يارم از آن راه
بهار عمر من طي شد الهي
*
نگار ماه رخسارم نيامد
انيس و يار و غمخوارم نيامد

نرفتم يک قدم هم سوي دلبر
فقط گفتم بيا، يارم نيامد
*
نيامد يار اگر، تقصير از ماست
اگر شد ديده تر، تقصير از ماست

به جاي گريه بايد چاره اي کرد
که اشک بي ثمر...، تقصير از ماست
*
به يارب يارب شب زنده داران
به اميد دل اميدواران

نشستن را نباشد حاصلي هيچ
به سوي يار بايد رفت ياران
*
به اشک و ناله و آه شبانه
به تسبيح و دعاي عاشقانه

به سوي يار بايد رفت دائم
نه آن که روز و شب عذر و بهانه
*
الا اي يوسف زهرا(س) کجائي
که مُردم از غم و درد جدائي

به هر دردي دوائي باشد اما
نباشد درد هجران را دوائي

شهادت حضرت زهرا

Sat, 27 Apr 2024 09:36:00 GMT

باشد شبيه چشم تو گريان دو چشم من

ريزد شبيه اشک تو باران دو چشم من

سخت است سخت درد يتيمي قسم به عشق
گريان شبيه چشم يتيمان دو چشم من

آزرده گشته کوثر قرآن ز ميخ در
گريان ز داغ کوثر قرآن دو چشم من

از بسکه خرد شده بدنت زير دست و پا
پيدا نشد به درد تو درمان دو چشم من

سيمرغ من ز سنگ ستم چون پرش شکست
يکباره رفت از تن من جان، دو چشم من

زانوي غم گرفته بغل کودکان تو
حيدر ز غصه سر به گريبان، دو چشم من

دنيا بدون تو شده زندان غم مرا
اي ميهمان ختم رسولان(ص)، دو چشم من

با رفتن تو ديده ي من گشته رود خون
اما برو تو با لب خندان دو چشم من

ميميرم از جدائي تو اي گل بهشت
سخت است سخت غصه ي هجران دو چشم من

طوفان نوح گشته تداعي براي من
از داغ تو نموده چو طغيان دو چشم من

تو کوثري ز داغ تو آتش گرفته ام
مي سوزد از غم تو فراوان دو چشم من

زهرائي و دليل همه دل خوشي مرا
بعد از تو خنده گشته گريزان، دو چشم من

با تو بهشت روي زمين بود خانه ام
خانه بدون تو شده زندان، دو چشم من

آن آتشي که سوخت در خانه ي تو را
ويرانه کرده عالم امکان، دو چشم من

تا زنده ام ز داغ غمت گريه مي کنم
اي گلعذار و گلشن و بستان، دو چشم من

کار من است مرثيه گفتن براي تو
وقتي دل است خانه ي احزان، دو چشم من

«ديوان عشق» پُر شده از عاشقانه ها
قلبم به ياد توست گلستان، دو چشم من

آستان زينب (ع)

Sat, 27 Apr 2024 09:36:00 GMT

آستان زينب(ع)

آفتاب بي غروب صبر و ايمان زينب است
جلوه ي عشق الهي زين گلستان زينب است

مهرباني نقش بسته در دل زهرايي اش
صد جهاني عاطفه در داستان زينب است

در مسير زندگي بر طالبان راه عشق
همره و همگام با آيات قرآن زينب است

آسمان کربلا از خاطر خود کي برد
تشنگي را آنکه بر لب کرد پنهان زينب است

آنکه زد بر بام دنيا تا ابد با عشق حق
بيرق سرخ شهادت را به دوران زينب است

آنکه با نطق علي وارش به نزد ظالمان
کاخ بيداد ستم را کرد ويران زينب است

تا شفاعت خواه او باشد به درگاه خدا
چشم #واسع روز و شب بر آستان زينب است

#واسع
#سيد_علي_کهنگي آذر 1400
sayedalikahangi@

چند رباعي به نام عشق

Sat, 27 Apr 2024 09:33:00 GMT

به نام خدا
چند رباعي براي « عشق »

اي عشق!
تا زلف تو پيچ و تاب دارد اي عشق!

اين دل غم بي‌حساب دارد اي عشق!

من مانده‌ام و لشكري از تنهايي

برگرد ، مرو ، ثواب دارد اي عشق !

تا دل به تو و نگاه سبزت بستم

كوتاه شد از ديدن رويت دستم

اي عشق بگرد تا بگرديم كه من

تسليم نخواهم شد اگر « من » هستم !

اي منبع نور سبز و سوزان اي عشق !

اي شعله تا ابد فروزان اي عشق !

من مي‌خواهم لايق كويت باشم

لطفاً جگر مرا بسوزان اي عشق !

با ما كاري كه در خور ماست بكن !

بال و پر خويش را خم و راست بكن

اين غم اين عشق اين تو اين هم آتش

پروانه من هرچه دلت خواست بكن !!

هر كس كه ز تو نبرده بويي اي عشق!

حقّا كه ندارد آبرويي اي عشق

دست از سر خود گفتي بايد برداشت

باشد ! هر آنچه تو بگويي اي عشق !

#زين_العابدين_آذرارجمند_لنگرودي

سرشک آتشين

Sat, 27 Apr 2024 09:33:00 GMT

سرشک آتشين

ز چشمان غزالانت غزل گلنار مي بارد
به دشت سينه ام باران گوهر بار مي بارد

تمام آسمانت را در آغوشم نشان جانا
که از در گاه احسانت سحر اسرار مي بارد

خريدار محبت را نمي بينم درين دوران
اگر چه لطف و مهرت از در و ديوار مي بارد

مراد خويش را هر کس به يمن عشق مي يابد
ازين درياي مهر افشان کرم بسيار مي بارد

مناعت آدمي را بي نياز از خلق مي سازد
به اين خوان رزق بي منت ز سوي يار مي بارد

بدون شک جهنّم را به لطف حق کند خاموش
سرشک آتشيني که از استغفار مي بارد

صداقت را تو اي واسع چراغ راه خود گردان
که نور آسمان پيما ازين کردار مي بارد

#سيد_علي_کهنگي آذر 1400
sayedalikahangi@

توفيق اجباري

Sat, 27 Apr 2024 09:30:00 GMT

گرفتارم خداوندا به بند زلف دلداري
رهائي را نمي خواهم، خوشم با اين گرفتاري

اگر چه دورم از دلدار و محرومم ز ديدارش
ز وصف روي او شادم، چه سيما و چه رخساري

نمي خواهد اگر او تا ببينم روي ماهش را
رضايم بر رضاي او، ندارم هيچ اصراري

تمام جمعه ها را مي نشينم بر سر راهش
دوباره ندبه اي ديگر، دوباره گريه و زاري

چشيدم در تمام عمر طعم انتظارش را
نشد عمرم به باطل طي، از اين توفيق اجباري

غم هجران او سخت است و آتش مي زند جان را
به نصّ وحي آساني است بعد از هر چه دشواري

اگر توفيق مي شد يار و مي ديدم جمالش را
نمي بردم به گور اين آرزو را مثل بسياري
*
شبي در عالم رؤيا به او گفتم بيا آقا
مگر از من تو دلگيري، مگر از من تو بيزاري؟

جوابم داد چشمان تو لبريز از گناهان است
تو با چشمان آلوده، به اين هجران سزاواري

تو لبريز از گناه و جرم و عصيان و خطا هستي
ميان ماست از جنس گناهان تو ديواري

شدم من خسته از اين غيبت طولاني ام امّا
چه بايد کرد وقتي که ندارم من خريداري

فقط مي خواستم سيصد نفر ياور، ولي افسوس
ندارم من در اين عالم طرفدار و هواداري

اگر چه خويشتن را يار من خواندي تمام عمر
نديدم از تو امدادي، نه حتّي نيّت ياري

گسستي عهد خود امّا نشد ترکت دعاي عهد
مرا هم خسته کردي تو از اين رفتار تکراري

دلت را صيقلي کن گر که ميخواهي وصالم را
نباشد خانه ي من بي گمان دلهاي زنگاري
*
شدم بيدار از خواب و پشيمان گشتم از کارم
برائت جُستم و کردم ز خود اعلام بيزاري

منم اسفند و او مانند فروردين به من نزديک
ولي من دورم از او، بي گمان ايّام بسياري

به زير دِيْن او هستم تمام هستي خود را
چرا پس من از او دارم دعوِيِ طلبکاري؟

قوام

Sat, 27 Apr 2024 09:30:00 GMT

گفته اندمردان بود قوام زن

بردليلش کن توچه آن پسند

فضل داده بعض بربعضي روا

چون کنندانفاق ازاموال چوقند

پس برآنان صالحندوقانتات

حافظات غيب باشند اين پسند

چونکه خوف آيدزنان راازنشوز

اولين شرطش به وعظش کن کمند

دومش دوري بکن دررختخواب

بعدازآن درضرب کن اين پاي بند

چيست ضرب زن به هوش

بعض گويندضرب مسواکش ببند

کي کندنهيش ازآن شورنشوز

شايدم قطعش کني اينست کمند

چون شوي هم جفت هم همراه شو

بانشوززن شود مرگي به بند

ضرب راباشدجوازي درنشوز

غيرآن راراه نيست اينهم يه پند

چون به طاعت آمدنداغوامکن

راههاي قبل رابراوببند

چون خداي توعليم است وکبير

قدسيان توراه رااينگونه بند

بي عنوان

Sat, 27 Apr 2024 09:29:00 GMT

افشان کمند،
افيون شود
افسون کند،
ديوانه را سالک کند
مرتاض را مجنون کند
ديوانه يار! ديوانه يار!
مَشکي بيار، مَشکي بيار
بر کامِ من
تَر کرده‌ي شعري گذار،
کز شوري اين حال زار
بيتي چه محزون مي تپد
بر بحر خشک شورزار
ديوانه يار! ديوانه يار!
بر شانه‌ام، بر سينه‌ام
از ياد خود تاري گذار
از موي خو،د از بوي خود
تاري گذار

تا بشنود نرمين دلم

اوج جنون از ساز سار
تا بشکند جام هوار
تا پر کشم تا دامنش
کاي يار، اي ديوانه يار!
افسون خيال، افيون نگار
شيدايي‌ام بر دل نگار
آوار دل آباد کن
ويرانه‌ام؛ فرياد کن
از گوشه‌ي پر عشوه‌ات
نَقلِ نگاه آواز کن
شيرين خيال، مه‌لا نگار
گر يار را يار دگر،
در خاطرت ماندن نهي!
چرخي بزن، چرخي بزن
با نغمه‌ام حرفي بزن
بر چاک دل زخمي بزن
گيسو فشان! بي‌بند و بار
سالک بخوان از بار يار
کاو رفت چون فصل بهار

"ترمه سلطاني هفشجاني"

رفيق

Sat, 27 Apr 2024 09:29:00 GMT

رفيق

يارب گزيده ام ز دو عالم تو را، رفيق
باور نمي کنم که شود بي وفا، رفيق

بر لوح سينه ها بنويسيد ، با طلا
آئينه ي محبّت و لطف و صفا ، رفيق

مي تابد آفتاب سعادت به زندگي
از روي صدق اگر که کند يک دعا،رفيق

در هر مرام و مسلک و ديني که گشته ام
هرگز نديده ام که زند پشت پا ، رفيق

از من جدا مشو که سرا پا در آتشم
مي سوزم از فراق تو در هر کجا ، رفيق

در جستجوي تو، همه در تاب و در تبند
با آنکه اين زمانه شده کيميا ، رفيق

هرگز نمي کند به دو عالم تو را رها
واسع اگر شوي همه جا با خدا ، رفيق

#سيد_علي_کهنگي آبان1400
sayedalikahangi@

حضرت معصومه سلام الله عليها

Sat, 27 Apr 2024 09:28:00 GMT

معصومه جان داغ غمت سوزاند جان را
سوزاند جان و سوخت مغز استخوان را

در زير تابوت تو حيدر(ع) گريه کرده
بالاي قبر تو پيمبر(ص) گريه کرده

از داغ تو زهراي اطهر(س) ناله ها زد
زينب(س) هم از غم مثل مادر ناله ها زد

کعبه سيه پوش است از داغ تو بانو
کرب و بلا بگرفته دست غم به زانو

قم در عزايت رخت غم پوشيده بر تن
ايران ما شال عزا دارد به گردن

مشهد عزادار است مانند مدينه
شيعه زند دست عزاي خود به سينه

در عرش جبرائيل ريزد اشک ماتم
قلب تمام انبياء لبريز از غم

هنگام مردن دور بود از تو برادر
دست عزا دارد ولي از غصه بر سر

جسم برادر را که تو بي سر نديدي
آيا سراسيمه سوي جسمش دويدي؟

از مردم ايران نديدي جز محبّت
در شام غم بشنيده زينب(س) صد ملامت

بانوي قم دوري اگر چه از رضايت
از داغي شن ها نشد آزرده پايت

هرگز نگشتي همنشين با مي گساران
هرگز نديدي روي ني قاري قرآن

بند ستم هر گز تو را بانو نيازرد
زينب(س) ولي در بند ظالم بارها مُرد

راس برادر را روي ني ديده اي تو؟
يا از رگ ببريده بوسه چيده اي تو؟

دست علمداري جدا از تن نديدي
طفلي اسير بند اهريمن نديدي

سيلي زدن بر روي مادر را نديدي
در طشت زر راس برادر را نديدي

معصومه جان اما تو هم بانو غريبي
بانو تو مثل ضامن آهو غريبي

تو ديده اي رنج پدر را کنج زندان
تو ديده اي قرص قمر را کنج زندان

بانو تو هم ديدي مصيبت هاي بسيار
اما نديدي مادر خود را تو بيمار

داغ غم تو سوخت جان شيعيان را
بنگر غم و درد و فغان شيعيان را

تا زنده ايم از داغ تو ما داغ داريم
از ديده از داغ تو اشک غم بباريم

ناليم چون مرغ سحر ما در عزايت
سوزيم از داغ تو تا صبح قيامت

خون شد اگر دلهاي ما از مردن تو
دارالشفاي شيعيان شد مدفن تو

امام عسکري عليه السلام

Sat, 27 Apr 2024 09:28:00 GMT

ميلاد با سعادت آقاي سامراست
او حجت خداست که زيبا و دلرباست

آن دلربا عزيز دل بي نظير ما
تا پا گذاشت روي زمين شد امير ما

نامش حسن(ع) شد و لقبش نيز عسکري
شايسته ولايت و استاد رهبري

خورشيد روشن سحر سامرا شد او
روشنگر طريق بشر تا خدا شد او

بي او نماز جنّ و بشر کار باطل است
با او ولي عبادت ما تامّ و کامل است

او حجت و امين خداوند قادر است
هرکس مطيع او نشود کور و کافر است

زنجيره ي ولايت زهرا(س) و حيدر(ع) اوست
تاج سر و اميد دل و ماه انور اوست

جان مريض را نفس او دواي درد
پيروز لشکر خدائي ايشان به هر نبرد

بيت الحرام و خانه ي امن خداست او
مولاي ما و رحمت بي منتهاست او

بر چشم ما گذاشت قدم آن امام عشق
تقديم شد به حضرت ايشان سلام عشق

خم شد به پيش پاي حسن(ع) جبرئيل نيز
نوشد ز آب چشمه ي او (ع) سلسبيل نيز

زير لواي او بشود خاکها طلا
دنيا به يمن مقدم او گشته با صفا

از پاي تا به سر همگي خير و رحمت است
خورشيد راه شيعه به شب هاي ظلمت است

باشد نگين عالم امکان امام ما
وحي خدا و معني قرآن امام ما

در بند دامهاي بت عشق او اسير
هستند شيعيان همه از مُنعِم و فقير

بر دام زلف او همه هستيم مبتلا
حاجات ما ز مقدم او مي شود روا

او جلوه ي جمال خداوند سرمد است
همچون علي(ع) وصي و وزير محمد(ص) است

بي شک خدا به روي زمين لشگري نداشت
وقتي دوازده نفر حسن عسکري(ع) نداشت

از پاي تا به سر همه لطف و کرامت است
درمان ماست، پس به طبيبان چه حاجت است

مهرش تمام هستي ما را فرا گرفت
از يمن مقدمش همه عالم صفا گرفت

پاره غزل

Sat, 27 Apr 2024 09:28:00 GMT

به گذرِ دو بيت،

يک سال پير تر مي‌شويم و

به فاصله‌ي چهار مصراع،

چهار فصل عاشق‌تر!

و من،

آن پاره غزل،

خفته خيال،

به وزنِ سنگينِ امروزم

چندصد بيتي عاشق‌تر

بر ديوانه ديوانَم سرايم...

"ترمه سلطاني هفشجاني"

ميهمان ري

Sat, 27 Apr 2024 09:27:00 GMT

خاک ري تبريک، باران مي رسد
بر تن بي روح تو جان مي رسد

تهنيت اي ساکنان شهر «ري»
پاسدار ملک ايمان مي رسد

اوست شاگرد کلاس اهل بيت(ع)
خُبره در تفسير قرآن مي رسد

دردمندان مژده مي آيد طبيب
درد را دارو و درمان مي رسد

نور مي آيد سوي شهر شما
مؤمنان خورشيد تابان مي رسد

کربلا نا رفته ها را مژده باد
کربلائي بهر ايشان مي رسد

گر چه با يک گل نمي آيد بهار
با گل ما نو بهاران مي رسد

بر مشام جان رسد بوي بهشت
سوي ري گويا گلستان مي رسد

شهر را امشب چراغاني کنيد
شادمان باشيد مهمان مي رسد

فراق

Sat, 27 Apr 2024 09:26:00 GMT

براي مرغ در قفس از آسمان سخن مگو
غريب و خسته را غزل برايش از وطن مگو

هزار راه رفته ام درين سراب زندگي
دگر برايم از سرود بلبل و چمن مگو

مني که دورم از خودم به قدر صد هزار سال
حکايت فراق را بيا و پيش من مگو

حديث عشق وعاشقي مخوان بگوش بيخرد
ز باغ و عطر نسترن به زاغک و زغن مگو

هميشه خاطرات بد عذاب آورد ز پي
به نزد يوسف از برادران و پيرهن مگو

کتاب آرزو اگر چه از اميدها پر است
ولي تو از محالها براي مرد و زن مگو

در آستان بي کسي چه جاي درد و دل بود
بگو به واسع اين زمان ز جمع انجمن مگو

#سيد_علي_کهنگي آبان1400
sayedalikahangi@

پاک کن توت فرنگي

Sun, 07 May 2023 09:25:00 GMT

بچه ها تک و توک توي حياط مي‌چرخيدند تا زنگ کلاس بخورد. گفت من برم؟ الان معلممون مياد، ديشب بهم نگفتي تو از من ناراحتي؟ گفتم نه، براي چي؟ گفت آخه مامان اون روز که رفته بوديم وسايلمو بخريم از اينکه اون پاک کن توت فرنگيه رو نخريديم تو ناراحت شدي، من ديدم گريه کرديا. گفتم نه ياد بچگيام افتادم. خنديدم که خيالش راحت باشد. بغلش کردم و گفتم برو من منتظر مي‌مونم تا بياي.

توي مغازه گفته بود اين ديگه چه پاک کنيه. چرا اين بو رو ميده ؟ اه بدم مياد. شکل و شمايلش همان بود. اما بوي پلاستيک کهنه مي‌داد. پاک کن را توي دستم گرفتم. ياد پاک کن توت فرنگي ِ خودم افتادم که هديه بود. واقعا بوي توت فرنگي مي‌داد و وقتي توي کيفم مي‌گذاشتم تا چند ساعت تمام وسايلم بوي توت فرنگي مي‌گرفت. مامان گفت اگه بچه هاي ديگه دلشون خواست بده دستشون نگاه کننا اگه ندي دلشون مي‌سوزه!

شب قبل خوابم نبرده بود که چطور پاک کن را ببرم. هر روز رياضي داشتيم به جز پنجشنبه ها. وقتي رسيدم تازه يادم آمد معلم گفته بود پنجشنبه اين هفته استثنا رياضي داريم و من يادم رفته بود! سر کلاس حواسم از يه طرف پي پاک کن و از طرفي پي دفتر رياضي بود که جا گذاشته بودم. تا آمدم پاک کن را نگاه کنم بالاي سرم ايستاده بود. پرسيد تو هم دفتر رياضيتونياوردي نه؟ توي يه‌ برگه بنويس. کاغذي از وسط دفترم کندم و شروع کردم به نوشتن. همچنان بالاي سرم ايستاده بود.

_ چرا اشتباه نوشتي اينو؟ حواست کجاست؟

هول شدم. دستم خورد به جا مدادي و همه‌ي وسايلم پخش زمين شد. تمام حواسم پي پاک کن بود. با ترس وسايلم را از روي زمين جمع کردم. پاک کن نبود که نبود. زنگ تفريح کل کلاس را گشتيم. نبود. تا زنگ آخر بق کرده نشسته بودم روي نيمکت و به پاک کن توت فرنگي فکر مي‌کردم. زنگ که خورد، کيفم را برداشتم و يک نفس تا خانه دويدم. وقتي به پشت در رسيدم از گريه نفسم بالا نمي‌آمد. با مشت مي کوبيدم به در و گريه مي‌کردم. مامان که در را باز کرد جا خورد. بغلم کرد.

_ چي شده حرف بزن . چت شده ؟

...

دو ساعت گذشته و سر و صداي بچه ها از پنجره مي آيد.

دو ساعت گذشته و من وسط حياط مدرسه نشسته ام و بعد از سال ها به پاک کن توت فرنگي فکر مي‌کنم.

سيماي زندگي

Sun, 07 May 2023 09:19:00 GMT

سيماي زندگي

در عهد ما کسي مجنون نمي شود
بر روي گلرخان مفتون نمي شود

بر شاعران ما چشمان مست يار
ديگر اشاره و مضمون نمي‌ شود

در وصف خال و خط گويند اگر سخن
شيوا اگر شود موزون نمي شود

از موج گيسوان در دامن بهار
آخر جوان ما افسون نمي شود

مي در پياله و ساقي در انتظار
از اين کرم کسي ممنون نمي شود

چون رفته از ميان صلح و وفا و مهر
سيماي زندگي گلگون نمي شود

از خلق اگر شود خالي سراي عشق
واسع از اين سرا بيرون نمي شود

#سيد_علي_کهنگي مهر1400
sayedalikahangi@

شهادت امام رضا عليه السلام

Sun, 07 May 2023 09:19:00 GMT

مي کشي درد و کسي نيست به دادت برسد

قبل جان دادن تو کاش جوادت برسد

واي ديگر شده کاري که نبايد مي شد
کار ما گريه و زاري، که نبايد مي شد

جگرت بر اثر زهر شده صد پاره
مي کشي درد و به درد تو نباشد چاره

خيمه اين بار نه، بلکه جگرت مي سوزد
مثل مرغي همه ي بال و پرت مي سوزد

مانده اي خيره به در، نيست قرارت آقا
هيچ کس نيست مگر ياور و يارت آقا

گرچه بالاست دماي تب تو آقا جان
نيست بالاي سرت زينب(س) تو آقاجان

هيچ کس نيست کمي گريه به حال تو کند
چاره اي بر غم و اندوه و ملال تو کند

کاش بودي سر بالين تو اينک خواهر
همنواي تو و اين نغمه ي مادر مادر

کاش اينجا به کنار تو علمداري بود
لا اقل چند نفر يار و مددکاري بود

گر چه اينجا خبر از کوچه و بازاري نيست
سر نعش تو ولي زينب(س) غمخواري نيست

گر چه دوري تو ز ياران و ز خاک وطنت
زير صد نيزه و شمشير نيفتاده تنت

نيست اينجا به کنار تو اگر خواهر تو
نيست عريان بدن و نيست به نيزه سر تو

تو غريب الغربائي و ز ياران همه دور
سر تو هيچ نبوده است شبي کنج تنور

تشنه لب مانده اي و هيچ ندادندت آب
بر لبت چوب نخورده است که در بزم شراب

پسرت آمده آقا به سر نعش پدر
نيست بر دامنت امّا سر گلگون پسر

عرش اعلي به زمين آمده و منبر شد
روضه خوان غم تو حضرت پيغمبر(ص) شد

حيدر(ع) و فاطمه(س) از داغ تو نالان هستند
ديده ها در غم تو چشمه ي باران هستند

بي تو ديگر به شب شيعه نباشد قمري
شد عزادار غمت شيعه ي اثني عشري

در غمت نوح نبي نوحه سرائي کرده
به در خانه ي تو شيعه گدائي کرده

سوخت جان همه ي اهل زمين در غم تو
زانوي اهل سما در بغل از ماتم تو

عالم از داغ تو پوشيده به تن رخت عزا
داغدار غم تو هست همه ارض و سما

حرمت تا به ابد ملجاء هر ايراني است
در غمت تا به ابد ديده ي ما باراني است

تنهاترين سردار

Sun, 07 May 2023 09:19:00 GMT

مگر که حجت خدا، امام مجتبي(ع) نبود؟
مگر امام مجتبي(ع) امير قلب ها نبود؟

مگر که در همه جهان کريمتر از او کسي است؟
مگر که الگوي کرم و اسوه ي سخا نبود؟

نمي گذشت از او مگر ره سعادت بشر؟
مگر امام مجتبي(ع)، رهبر و رهنما نبود؟

مگر امام مجتبي(ع) نبود امام مسلمين؟
شرط قبولي نماز، اجابت دعا نبود؟

پناه هر پناه جو، اميد نا اميدها
مگر امام مجتبي(ع) به دردها شفا نبود؟

مثل امير مؤمنان(ع) نداشت ياوري چرا؟
مگر ز ياوران او خداي او رضا نبود؟

چرا به عمر خويشتن وفا نديد از کسي؟
مگر امام مجتبي(ع) نمونه ي وفا نبود؟

مگر امام مجتبي(ع) نبود سبط مصطفي(ص)؟
مگر يکي ز پنج نور ساکن عبا نبود؟

مگر اطاعت از حسن(ع) فرض به مسلمين نبود؟
مگر ولايت حسن(ع) ولايت خدا نبود؟

نبوده است او مگر ولي امر مسلمين؟
مگر که او دسته گلي ز گلشن ولا نبود؟

مگر امام مجتبي(ع) نبود زاده ي بتول(س)؟
مگر برادر حسين(ع) شهيد نينوا نبود؟

مگر که جبريل امين، شيفته ي حسن(ع) نبود؟
مگر که مبتلاي او به عرش کبريا نبود؟

او که پر از فضائل و مناقب و محاسن است
جفا و ظلم بي حساب به حق او روا نبود

او که به همسر خودش به جز وفا نکرده بود
حق امام مجتبي(ع) ز همسرش جفا نبود

زهر جفا چنان اثر نموده بود در تنش
که جز شهادتش دگر در اين جهان دوا نبود

جنازه ي حسن(ع) چرا نشان تير و سنگ شد؟
مگر عزيز فاطمه(س) امام و مقتدا نبود؟

زينب(ع) دلشکسته و غصه ي بي برادري
نوحه گرش به غير از شهيد کربلا نبود

جواني 13

Sun, 07 May 2023 09:18:00 GMT

ايستاده ام درست وسط جواني، 25 ساله‌ام. خامي و کودکي سال‌هاي اوليه 20 سالگي را پشت سرم جا گذاشتم و حالا اينجايم. تمام ديروز کتاب مي‌خوانم و فستيوال مي‌بينم و طرح درس مي‌نويسم. عکس نامجون را گذاشته‌ام پروفايل گروه تک نفره‌اي که براي ذخيره فايل‌هايم دارم. نامجون پشت تريبون سازمان ملل است و دارد بالا را نگاه مي‌کند که احتمالاً اجراي پرميشن تو دنس پخش مي‌شود. چرا اين عکس را اين قدر دوست دارم؟ نمي‌دانم. شايد چون او هم در ميانه 20 سالگي است. يک جايي نزديک همين جا که من ايستاده‌ام. دلم نمي‌خواهد جاي او باشم، دلم نمي‌خواهد جاي هيچ کس غير از خودم باشم. صبح دهم مهر بنشينم پشت ميز تحريرم و طرح درس کلاس نگارش بنويسم. گروه تک نفره را باز مي‌کنم و مي‌نويسم روايت برخلاف خاطره حول يک حادثه نيست، حول يک موضوع است. بعد دوباره کتابم را باز مي‌کنم و مشغول خواندن مي‌شوم. مي‌خواهم اين هفته دوشنبه به بچه‌هاي کلاس هشتم روايت‌نويسي درس بدهم. گرچه بعد مي‌فهمم اول بايد خاطره‌نويسي را بگويم. طرح درس را عوض مي‌کنم. اين قدر روايت مي‌خوانم که ذهن روايت‌نويسم فعال مي‌شود. نامجون پشت تريبون سازمان ملل بالا سرش را نگاه مي‌کند، من تمام سخنراني سازمان ملل را زنده نگاه کردم. راستش را بخواهيد احساس غرور و افتخار هم کردم. ولي افتخار واقعي برايم فردايش بود، وقتي رييس جمهور خودمان پشت تريبون حرف زد و تمام نظم مسخره جهاني را به سخره گرفت. همه‌ي حرف‌هاي ممنوع دنيا را زد. بعد تازه يادم افتاد چرا برايم مبارزه کردن مهم‌تر از معروف و معروف‌تر شدن است. نامجون مي‌تواند دوميليارد بار ديگر هم پشت تريبون سازمان ملل برود. ولي هيچ‌وقت نمي‌تواند حرف‌هايي خارج از دايره تعيين شده بزند. بعد هم فراموش مي‌شود. تاريخ آدم‌هايي که پشت تريبون سازمان ملل حرف زدند را خيلي زود فراموش مي‌کند، هضم مي‌کند، ناپديد مي‌کند. با همه‌ي اين اوصاف من اين عکس را دوست دارم.

بالاخره از مدرسه بيرون مي‌آيم. «آنچه نيروها را خسته مي‌کند کار نيست بلکه گيجي و بي‌برنامگي است.» صبح موقع ريختن چاي صبحانه ياد اين جمله مي‌افتم. بعد ايمان پيدا مي‌کنم که چرا مدرسه را ترک کردم. خستگي من نه از کار بود، نه از نيروهاي بالادستي که دائم گير مي‌دادند. خستگي‌ام از گيجي و بي‌برنامگي بود. چيزي که کسي برايش اهميت قائل نيست. ساعت 8.15 صبح است و ساعت 9 جلسه دارم. مي‌خواهم بعد جلسه بروم و توي خيابان انقلاب قدم بزنم. هات چاکلت بخورم و بالا و پايين بپرم. 25 ساله ام و دقيقا وسط جواني‌ام ايستاده‌ام. جايي خيلي دورتر از تريبون سازمان ملل اما دارم مبارزه مي‌کنم. و زندگي چيست به جز مبارزه...؟

مي و مينا

Sun, 07 May 2023 09:16:00 GMT

متاب اي ماه در اين شهر،عشقي پا نمي گيرد
محبت در دل چون سنگ اينها ، جا نمي گيرد

مروّت نيست در اين قوم،بايد کوچ کرد آخر
يقين دارم کسي اينجا سراغت را نمي گيرد

دو رنگي را نباشد ره به کوي باده پيمايان
به غير از دوستي نقشي خم صهبا نمي گيرد

به مي رو آورند آوارگان وادي عرفان
نمي دانم چرا زاهد مي و مينا نمي گيرد

ندارد برکه تاب ديدن از خويش بهتر را
شود خشک از درون امّا ره دريا نمي گيرد

تغافل سخت مي بندد در دولت به روي دل
از آن رو عاشق حق را غم دنيا نمي گيرد

صلاح کار واسع در نگاه يار پنهان است
اشارات بسيطش را سواد ما نمي گيرد

#سيد_علي_کهنگي مهر1400
sayedalikahangi@

اربعين شهداي کربلا

Sun, 07 May 2023 09:15:00 GMT

به زير سنگ لحد خفته، اي برادر من
سلام بر تو که هستي يقين و باور من

درست لحظه ي جان دادن تو، من مُردم
شبيه مادرم از دشمنان کتک خوردم

ز بوسه اي به رگ از قفا بريده ي تو
برادرم شده ام يار قد خميده ي تو

عدو که مقنعه را مي ربود از سرِ ما
سر تو بر سر ني بود يار و ياور ما

من و سر تو سوي شام همسفر بوديم
در اين سفر من و تو لحظه اي نياسوديم

گهي به مرثيه گاهي به روضه طي شد راه
که بود بر سر ني راس شمس و اختر و ماه

به همره من دلخسته بود يک بيمار
که از سپاه عدو خورد او کتک بسيار

تو رفتي و من و اطفال تو اسير شديم
ز درد داغ تو يکباره جمله پير شديم

سر تو بر سر نيزه چه مو پريشان بود
به پاي نيزه دو چشمم، چو چشمه جوشان بود

اسير رفتم از اينجا به سوي شام بلا
هزار ظلم بديدم, هزار جور و جفا

هزار بار عدو زد به کودکان سيلي
کبوتران حرم چهره هايشان نيلي

ز ناقه تا که مي افتاد کودکي بر خاک
صداي ناله ي ما مي رسيد تا افلاک

مرا به زور به بزم شراب مي بردند
به دست بسته و چون بوتراب مي بردند

سر تو را روي نيزه به بزم «مي» بردند
تو را ز کينه زدند و ز جام «مي» خوردند

لب تو پاره شد آنجا، شکست دندانت
تمام عالم هستي شود به قربانت

به جرم عدل و عدالت علي(ع) است خانه نشين
سر تو کنج تنوري نگين عرش برين

گرفته بود سرت چون که رنگ خاکستر
بريختم من غمديده خاک غم بر سر

بلاي کوچه و بازار ديده خواهر تو
هزار طعنه ز دشمن شنيده خواهر تو

به شهر شام که ما را ز کوچه ها بردند
ز پشت بام سرت را به سنگ آزردند

به روي خاک بيابان برهنه پا در، دام
دويده اند يتيمان خسته جان، تا شام

رفيق پاي يتيمان ماست تاول ها
دليل حال پريشان ماست تاول ها

اگر که کودکي از قافله زمين مي خورد
هزار ضربه هم از دشمن لعين مي خورد

به حال زار يتيم تو خنده سر دادند
عروسکش نه، به طعنه سر پدر دادند

غمي که هيچ ندارد نشاني از فرجام
مصيبتي است که وارد شده به ما، در شام

رقيه بنت الحسين عليه السلام

Sun, 07 May 2023 09:14:00 GMT

هر شيعه نشسته سر بازار رقيه(س)
عمريست که هستيم خريدار رقيه(س)

در بند غم و رنج و بلا بود گرفتار
امّا دل ما گشته گرفتار رقيه(س)

دستان علمدار جدا شد ز تن امّا
بر ني سر عبّاس(ع) علمدار رقيه (س)

رنجور شده از چه سبب حضرت سجاد(ع)؟
در خيمه ي غم او شده بيمار رقيه(س)

او شمع و به گِردش همه جا حضرت زينب(س)
پروانه صفت بر خط پرگار رقيه(س)

کم گريه کن اي عالم هستي به فدايت
اين اشک عزا نيست سزاوار رقيه(س)

از بس که سراغ پدر خويش گرفت او
با سر پدرش آمده ديدار رقيه(س)

بابا طلبيد و سر باباست نصيبش
حالا سر بابا شده دلدار رقيه(س)

بگرفته بغل او سر خونين پدر را
خلقي همه مبهوت ز رفتار رقيه(س)

با راس پدر گفت سخن تا همه عالم
شد مات از اين شيوه ي گفتار رقيه(س)

مي گفت به بابا که ببين صورت من را
نيلي شده چون فاطمه(س) رخسار رقيه(س)

بگذار ببوسم رخ خاکستريت را
پژمرده اي از چه گل گلزار رقيه(س)

با دادن جان اوست که احياگر دين شد
هر مؤمن و آزاده بدهکار رقيه(س)

با عمه ي سادات نماز شب خود خواند
قربان دل و ديده ي بيدار رقيه(س)

از کرب و بلا خورده کتک تا به خرابه
دشمن همه دم در پي آزار رقيه(س)

گرديده کف پاي رقيه(س) همه تاول
اي واي از اين حالت دشوار رقيه(س)

حادث شده چون واقعه ي شام و خرابه
عمريست که هستيم عزادار رقيه(س)

ديديم از او فضل و کرامات فراوان
نفرين به کسي که کند انکار رقيه(س)

شب خرابه

Sun, 07 May 2023 09:14:00 GMT

شب خرابه شب گريه هاي زينب(س) بود
شب غم و شب رنج و نواي زينب(س) بود

بلاي کرب و بلا سوخت جان زينب(س) را
مصيبت و غم و درد آشناي زينب(س) بود

اگر چه موج بلا سخت بود و جانفرسا
سفينه بر سر نيزه لواي زينب(س) بود

در آن شبي که پر از وحشت و سياهي بود
به گوش تا به سحر ربّناي زينب(س) بود

رقيه(س)، فاطمه(س) گونه خميده قامت شد
عصاي دست رقيه(س) عصاي زينب(س) بود

رقيه(س) گريه کنان عمه را صدا مي زد
که در نبود پدر مبتلاي زينب(س) بود

رقيه(س) پر بگشود و پريد از اين دنيا
ولي عزاي رقيه(س) عزاي زينب(س) بود

تمام رنج و بلاها نصيب زينب(س) شد
تمام غصه و غمها براي زينب(س) بود

و گفت: من که نديدم به غير زيبائي !
که چون حسين(ع) مطيع خداي زينب(س) بود

کل ارض کربلا و کل يوم عاشورا

Sun, 07 May 2023 09:14:00 GMT

زمين کرب و بلا صحنه ي بلا شده است
سر عزيز پيمبر(ص) ز تن جدا شده است

حسين(ع) واسطه ي فيض عام و خاص خداست
جفا چرا که به اين حجت خدا شده است

سرش جدا شده از تن شهيد کرب و بلا
بريده سر ز تنش از چه از قفا شده است؟

خضاب کرده حسين(ع) زلف خويش را با خون
براي حضرت او خون سر حنا شده است

نسيم زلف حسين(ع) را تکان دهد روي ني
به روي نيزه سر او چه با صفا شده است

دو دست حضرت عباس(ع) شد جدا ز تنش
جفا چرا که به آن اسوه ي وفا شده است؟

ز ضرب تير سه شعبه به روي دست حسين(ع)
تبسمي زده اصغر(ع)، چه دلربا شده است

به روز حادثه هفتاد و دو کبوتر عشق
براي ياري دين خدا فدا شده است

به نينوا که روي ني سر شهيدان شد
ز شرم و غصه و غم، کار ني «نوا» شده است

مگر که نص خدا آيه ي مودّت نيست
به اهل بيت پيمبر(ص) چرا جفا شده است؟

ز ظهر روز عطش تا هميشه عاشوراست
و هر کجا که زمين است کربلا شده است

به تار و پود حسين(ع) نقش بسته بود خدا
فناي حضرت حق گشت و کيميا شده است

هميشه نغمه ي هل من معين او جاري است
و شيعه غمزده لبريز «لَيْتَنا» شده است

از آن مصيبت عظماي ظهر روز عطش
قلوب مردم دنيا پر از عزا شده است

حسين(ع) ذبح عظيمي که وعده داده خدا
حسين(ع) راضي و حق هم از او رضا شده است

خوشا به حال کسي که حسين(ع) رهبر اوست
به عشق حضرت او نيز مبتلا شده است

نداشت ارزش مِس را وجود من امّا
دم از حسين(ع) زدم مِسّ من طلا شده است

پيک عشّاق

Sun, 07 May 2023 09:13:00 GMT

يک روز باور مي کني شيدايي ام را
حسرت نشيني هاي در تنهايي ام را

ترسي ندارد راه در دلهاي عاشق
در شهر اگر پرچم زني رسوايي ام را

روزي به گوشت مي رساند پيک عشّاق
تک بيت هاي ساده و رويايي ام را

مجنون کجايي؟ تا ببيني در ره يار
ديوانگي هاي دل صحرايي ام را

پروانه خوهايي که مي سوزيد در خود
بر من ببخشاييد بي پروايي ام را

در قحطي مهر و محبت دست بوسم
چشمان باران پرور دريايي ام را

واسع به غير از جان ناقابل ندارد
در راه خوبان مي دهم دارايي ام را

#سيد_علي_کهنگي (شهريور1400)
sayedalikahangi@

هرچند

Sun, 07 May 2023 09:12:00 GMT

اي خاص ترين روضه ي آقاي زمان ها

سرخي زمينت شده محراب مکان ها

در دست تو افتاد تمناي خلائق

زير قدمت سقف تمامي جهان ها

مي خواست نباشد ز شما نام و نشاني

نامت شده معروف ترين نام زبان ها

آمال شهيدان همه اينست بيايند

در امن ترين منزل بي نام و نشان ها

هرچند ندادند امان بر تو و اهلت

دادست خدا در غم تو اذن امان ها

از باغ دلت ميوه بجز آه نبردي

اي آه تمامي مکان ها و زمان ها

چون کعبه به طوفت همه در جوش و خروشند

شمشير و عمود و همه ي تير و کمان ها

هرچند که جانت کف گودال گرفتند

جان از کف تو رفت در آن داغ جوان ها

علي الواريان

شهادت امام سجاد عليه السلام

Sun, 07 May 2023 08:44:00 GMT

کيستم؟ سجاد فرزند حسين(ع)
بر رسول الله(ص) هستم نور عين

هستم از نسل علي(ع) و فاطمه(س)
کربلا بودم به روز واقعه

داغ هفتاد و دو تن را ديده ام
زير شلاق ستم رنجيده ام

آتشي در خيمه ها افروختند
در ميان خيمه، جانم سوختند

ظلمها ديدم به راه شام غم
در غل و زنجير و در بند ستم

ظلم شد بر من بسي از حد فزون
خانه ي قلبم شده لبريز خون

صد گره بر بندهاي غم زدند
در ميان کوچه ها سنگم زدند

دم به دم زنجيرها محکم شدند
سنگ ها بر زخم تن مرهم شدند

روي ني هفتاد دو گلدسته بود
دست هاي عمه ي من بسته بود

زير بار غصه، تا شد قامتم
با قد خم شد نماز و طاعتم

کعب ني آزرد ما را بارها
پايمان آزرده شد از خارها

مادر من تازيانه خورده است
عمه را زخم زبان آزرده است

ضربِ در پهلوي زهرا(س) را شکست
داغ زهرا(س) قلب مولا را شکست

عمه ام با چوب محمل سر شکست
در غم ما قلب پيغمبر(ص) شکست

بر سر ني راس بابا ديده ام
در غمش از ديده خون باريده ام

داغ عمو و برادر ديده ام
در تمام عمر خود ناليده ام

راهي بزم شرابم کرده اند
پير در عهد شبابم کرده اند

با سر بابا شدم من همسفر
زير بار غم مرا خم شد کمر

مثل مادر قامت من شد کمان
غصه ها و رنج ها در دل نهان

مثل زهرا(س) خورده ام من هم کتک
برده ام من ارث از او الا فدک

شد رقيه(س) خواهرم بر غم اسير
چشم او خون بود و لبهايش کوير

بودم آنجا زار و بيمار و عليل
چشمم از داغ رقيه(س) رود نيل

لانه کرده در دلم رنج و الم
گشته نام من قرين با درد و غم

کودکان از ناقه افتادند هي
غصه روي غصه بنهادند هي

بسته ام اي شيعيان بار سفر
مي روم اکنون به ديدار پدر

زخم شمشير از عدو دارد به تن
جسم او شد دفن بي غسل و کفن

آمده بابا به استقبال من
کاش مي بردم براي او کفن

علمدار عشق

Sun, 07 May 2023 08:43:00 GMT

به ميدان روان شد علمدار عشق
که دل را سپارد به دلدار عشق
گل سرخ زيباي گلزار عشق
يل حيدر(ع) استاد و معمار عشق
کند بذل جان وقت ايثار عشق

ابوالفضل العباس(ع) يل بوتراب
شده قلبش از بهر طفلان کباب
روان سوي دريا شده با شتاب
پر است از اميد و پر از اضطراب
که آيا به خيمه برد مشک آب

ابوالفضل(ع) که چون حيدر(ع) ثاني است
نگهبان آيات قرآني است
دو چشمانش از غصه باراني است
دلش مثل درياي طوفاني است
علي وار گرم رجز خواني است

ابوالفضل (ع)که سرتا به پا باور است
حرم را نگهبان و آب آور است
براي يتيمان دو چشمش تر است
دمادم به فکر علي اصغر(ع) است
به کشتي درياي خون لنگر است

يل حيدر (ع) و پور ام البنين(س)
پر است از وفا و اميد و يقين
دو چشمان او مقصد تير کين
دو دستش جدا گشته آن مه جبين
بيفتاده بر خاک از صدر زين

ابوالفضل(ع) که باشد يل مرتضي(ع)
مدال شجاعت گرفت از خدا
شده قهرمان صف کربلا
به خون کرده در کربلا او شنا
سرش از بغل رفته بر نيزه ها

ندارد شبيه آن دلير رشيد
به راه خداوند گشته شهيد
نماد وفا بود و عشق و اميد
ز باغ شهادت دوصد خوشه چيد
کسي در شجاعت شبيهش نديد

سرش روي ني همچو قرص قمر
به همراه اين کاروان در سفر
شده زينب (س) از داغ او خون جگر
تن او به صحراست بي دست و سر
يتيمان تشنه همه ديده تر