مجله پارسي نامه - فرهنگي، اجتماعي

تک بيت هاي ملال انگيز شهادت حضرت فاطمه سلام الله ع

Thu, 07 Jul 2022 02:54:00 GMT

در عرش جبرئيل امين گشته داغدار
آنجا عزاي سوره ي کوثر گرفته اند

تابوت کوثر است روي شانه علي(ع)
روح الامين براي ابد داغدار شد

شد داغدار فاطمه(س) مولاي ما علي(ع)
رخت عزا به قامت بيت الحرام شد

بر تن بيت خدا رخت سيه پوشيده شد
از غم دخت پيمبر(ص) اين حرم بيت العزاست

گفتي بهشت جاي غم و رنج و غصه نيست
از داغ فاطمه(س)شده جنت سياه پوش

زهرا(س)براي ديدن بابا شتاب کن
اي پاره ي تنم تو بهشتي براي من

مي سوزد ازجدايي زهرا(س) امير عشق
دنيا بدون فاطمه(س) بي شک جهنم است

ديگر نفس نمي کشد اي واي مادرم
آن ضربه اي که خورده ز « در » کارساز شد

در وقت غسل دست به پهلوي او مزن
چنديست قد خميده و پهلو شکسته است

جان علي(ع) مرو به سفر پيش ما بمان
رحمي به حال زينب(س) و حيدر(ع) نمي کني؟

به جز فراق تو زهرا(س) مرا ملالي نيست
غم فراق تو آتش زده به جان علي(ع)

سخت مي سوزد حسن(ع) از غصه ي بي مادري
از غم مادر حسين ابن علي(ع) از حال رفت

مي روي مادر اگر از پيش من امروز تو
بر سر نعشم ولي در روز عاشورا بيا!

پوشيده اند رخت عزا جمله قدسيان
صاحب عزاي حضرت زهرا(س) خود خداست

من سياسي نيستم يک خيانت بزرگ به آحاد جامعه

Thu, 07 Jul 2022 02:47:00 GMT

سياست به معني حضور مردم در جامعه است و در لغت به معني تدبير خط منشي براي اداره اي کشور از اين رو، در معاني امر و نهي کردن مردم، رياست کردن، حکم راندن، مصلحت انديشيدن، کيفر دادن، تربيت و ادب کردن، تمرين دادن ، به اصلاح چيزي همت گماردن و نگاهداري و حراست، به کار رفته است

در اصلاح و تدبير (اداره امور) کشور در ابعاد مختلف سياسي، فرهنگي، اقتصادي و نظامي اجتماعي و ...

در پاسخ به اين پرسش که سياست چيست، بايد به نکته‌اي اشاره کرد و آن اين است که اين مفهوم در همه? جامعه، بستر وقوع سياست به عنوان يک فعاليت علمي و نظري جامعه? انساني است

سياست را در نگاه کلي ميتوان حضور آدمي در جامعه دانست يا رابطه ميان جامعه، نيروها و گروه‌هاي اجتماعي و فرهنگي اقتصادي و... با دولت

سياست به طور مستقيم با مردم جامعه سرکار دارد و مردم چه بخواهند چه نخواهند سياسي هستند و در سياست تاثير ميگذارند

بنابر اين از ضروريات زندگي امروزي آشنايي کامل از سياست هست

حرفه‌اي که آينده اي هر شهروند را مشخص ميکند . در صورت ناآشنا بودن شهروندان با دانش سياسي، پوپوليست‌ها بر عرصه قدرت رسوب مي‌کنند و فقر و فساد را در جامعه حاکم ميشوشد.

بدترين بي‌سواد، بي‌سواد سياسيست کسي خود را سياسي نميداند بايد بيسواد دانست که آينده خود را به دست باد سپرده آناني که ميگويد سياسي نيستيم يعني در جامعه حضور نداريد تنها فردي که مرده در جامعه حضور ندارد هر چند برخي از افراد مرده هم تا سالها تفکر شان در سياست نقش بازي ميکند از سوي ديگر همين جمله من سياسي نيستم خود يک موضع سياسي هست .

زندگي انسان از قبيل قيمت نان، آزادي، مسکن، دارو و درمان حتي حضور او در جامعه و... همگي وابسته به تصميمات سياسي هستند

برتولت برشت افرادي را که خود را سياسي نميدانند با افراد بيسوادي مقايسه کرده نه سن مي‌شناسد، نه جنس، نه تحصيلات .

آگاهي سياسي باعث مالکيت اجتماعي فرد و باعث ايجاد جامعه پويا ميشود چنانچه بيسوادي سياسي باعث سو مديريت کلان و حاکميت پوپوليست و حتي به وجود آمده انواع ديکتاتوري از اين رو در جامعه ديکتاتوري حکومت ها از رشد سواد عموم مردم وحشت دارند زيرا عدم آگاهي سياسي خود عامل بقاي حاکميت ديکتاتور است

سواد و حضور سياسي در دنيا امروز فانتزي نيست ، بلکه يک نياز اساسي است، براي راحت نفس‌ کشيدن، در رفاه زندگي‌کردن و حق هر شهروند براي آينده خود و فرزندانش يک ملت غيرسياسي و ناآگاه را به آساني مي‌توان فريب داد و به هر راهي که به سودحاکميت باشد ، کشانيد. فرد غيرسياسي قادر نيست که رويدادهاي جامعه را تحليل نمايد، و بديل نا آگاهي در دام حکومت ميفتد و خود عوامل پنهان در پس تبليغات حاکميت ميشود.

از اين رو ميتوان جمله من سياسي نيستم يک خيانت بزرگ به آحاد جامعه دانست جامعه اي که در آن سرنوشت همگان تا نسل ها رقم ميخورد .

نويسنده : عليرضا عالمي

صحنه ترور

Sat, 03 Apr 2021 17:23:00 GMT

خواست ِ معلّم
نقاشي بكشند
دانش‌آموزان كلاس ششم ابتدايي

وقتي ديدم متحيّر مانده است:
- سيدمرتضي! تو كه خوب بلدي داستان نقاشي كني
ماجراي ترور را بكش خب!

انگار جرقه زده باشد
برق گرفته
دويد و رفت
يكي دو ساعت بعد اين را آورد تا عكس بگيرم و براي معلّم ارسال كنم

[تصوير بزرگ]

ديدني بود
جالب
تماشايي واقعاً
ماجرا همان است كه آن روزها در اخبار مي‌گفت!

قال امام الاُمة(ع): «وَ كَفَى بِالْمَرْءِ جَهْلًا أَلَّا يَعْرِفَ قَدْرَهُ» (نهج‌البلاغه، خ16)
و در جهالت انسان همين بس كه اندازه خود را نشناسد. (ترجمه انصاريان)
و در نادانى انسان همين بس که قدر خويش را نشناسد. (ترجمه مكارم)
و در نادانى مرد اين بس است كه نداند چه كس است. (ترجمه شهيدي)

دري نجف آبادي

Sat, 03 Apr 2021 17:15:00 GMT

سريال‌ها را نمي‌بينيد؟

خيلي کم. اين سريالي که براي زندگي پس از زندگي در ماه رمضان گذاشته بوديد و آقاي عباس موزون مجري بودند را دنبال مي‌کرديم. دلم مي‌خواست ايشان را ببينم و بحث‌ها را با ايشان کامل‌تر کنم. جا دارد کار شود.
خيلي‌ها اين را پسنديدند و نشان داد چقدر برنامه سازي در اين حوزه جواب مي‌دهد.

بله. جاي فرصت دارد. يک زماني بايد ايشان با فراغت بال بيايد و قدري معارف ديني را خدمت ايشان بيشتر مرور کنيم.

قبل از انقلاب يکي دو بار دستگير شديد.

از سال 43 در ارتباط با حضرت امام و غيره، نجف آباد ما را احضار کردند و بيشتر شهرباني بود. بعد در لار همين اتفاق افتاد، سروستان، رفسنجان تقريباً همين اتفاق افتاد.

خوزستان چه زماني رفتيد؟

من سال 57 ابتدا اصفهان، نجف آباد، خميني شهر و تا حدودي يزدان‌شهر تا 8 منبر هم آن ايام رفتم. يک روز عاشورا بچه‌هاي نجف‌آباد درباره مجسمه و سقوط مجسمه مي‌خواستند کار کنند. گفتم دست نزنيد و من زمان را مي‌گويم که چه زماني مجسمه را پائين بکشيد. اين‌ها چهارم مي‌خواستند بروند که کشته مي‌داديم. سخنراني که کردم و براي پائين کشيدن مجسمه حرکت دادم.

فکر مي‌کرديد واقعا انقلاب پيروز مي‌شود؟

ما وقتي سال 56، 57 بود مخصوصاً بعد از شهادت حاج آقا مصطفي تقريبا براي ما روشن بود انقلاب پيروز مي‌شود. منتهي اينکه بعدا چطور مديريت شود، که از در بيرون مي‌روند و از پنجره نيايند، يا مانند کودتاي رضاخاني نشود بحث‌هاي ديگر بود و اين به برکت وجود نوراني امام و علماي آگاه، مراجع بيدار و رهبر عزيز، شهيد مطهري ها، شهيد بهشتي‌ها و خيلي از فداکاري‌ها بود. يعني سطح و افق آگاهي مردم آنقدر بالا بود که جايي براي اين مسائل نبود.

12 بهمن عضو ستاد محافظت از امام (ره) بوديد.

بله.

بعد امام شما را بندرعباس مي‌فرستند. براي چه به بندرعباس؟

براي کار‌هاي روحانيت و انقلاب در بندرعباس. اولاً در جايگاهي که حضرت امام مستقر بودند من هم کارت ويژه داشتم. جمعيت از پشت فشار مي‌داد. من عقب‌تر رفتم که جمعيت فشار ندهد که نرده‌ها را بشکنند و بيايند. وقتي حضرت امام در آن جايگاه در بهشت زهرا مستقر شدند، من مهرم را از جيبم درآوردم و به پيشاني گذاشتم و اشک از چشمانم سرازير شد و مثل اينکه 15 سال خستگي برطرف شد.

اولين مسئوليت شما بعد از بندرعباس چه بود؟

يک حکمي هم حضرت امام به من دادند که حقوق کارمندان کيش را بردم و دو سه مسئله آنجا اتفاق افتاد. در قشم هم مشکلاتي مخصوصاً براي برخي عزيزان ما ايجاد شد. به هر کيفيت امام هم حکمي به من دادند و تعريف هم کردند که آقاي دري مورد تائيد ماست. بعد که به قم آمدم اولين مسئوليتم کميته انقلاب اسلامي استان مرکزي بود. بعد از اينکه از اينجا رفتم امام و نماينده ايشان در استان چهارمحال و بختياري شدم؛ بنابراين وقتي امام جمعه شهرکرد، نماينده، ولي فقيه بودم و تقريبا در تاسيس تمام نهاد‌هاي آنجا نقش آفرين بودم. دعواي مفصلي هم در منطقه لردگان، بين دو آبادي و دو خان بود. به نام برآفتاب و سردشت که 20 کيلومتري لردگان بود. اين‌ها 13 ماه تيراندازي مي‌کردند و از تفنگ‌هاي قديمي داشتند. من به حاج آقاي قدوسي رضوان الله تعالي عليه زنگ زدم که به داد ما برسيد. حالا خود شهرکرد هم مشکل داشتيم. آقاي قدوسي فرمودند مگر آقاي دري آنجا نيست. گفتم بنده هستم و امام جمعه هستم و حوزه هستم و صدتا کار دارم. گفت اين کار هم به عهده شما است. گفتم من نمي‌رسم، شما دادستان بفرستيد. حکم دادند جناب آقاي حجت الاسلام حاج حسين علي دري نجف آبادي به عنوان دادستان انقلاب اسلامي چهارمحال بختياري باشد. برخي از آثار هنوز هست. خيلي تلاش کرديم دعوا را حل کرديم. مسائل داخل شهر اتفاق افتاد. ستاد خلق ترکمن که درست مي‌کردند آنجا هم درست کردند، آموزش و پرورش را اشغال کردند. بازار را تعطيل کردند. داستان‌هاي ديگر مفصل طول کشيد. يک سال بيشتر چهارمحل بختياري نبودم، نزديک يک سال شد.

بعد به مجلس آمديد.

بعد از طرف مردم شريف اردل و کيار و فارسان و کوهرنگ به عنوان نماينده انتخاب شدم و به مجلس شوراي اسلامي آمدم. دوره اول خدمت بزرگاني که حضور داشتند بودم.

عجب مجلسي!

بله. 28-27 شهيد فقط در حزب جمهوري اسلامي ايران داديم. بسيار شرايط حساسي بود.

از رفقاي نزديک شما چه کساني بودند که شهيد شدند؟

رحمان استکي نماينده شهرکرد بود؛ رفيق ما بود. برادر او مجتبي استکي و يک برادر ديگر هم شهيد شدند. خانواده سه شهيده استکي‌هاي شهرکرد هستند. خيلي خانواده نجيب و شريف و دوست‌داشتني هستند. از دوستان ما همه اين‌ها بودند. محمد منتظري نماينده نجف آباد شهيد شد. حاج آقا نورالله طباطبائي نماينده اردستان برادر حاج آقا طباطبائي اصفهان بود. با هم کفايه مباحثه مي‌کرديم و درس‌ها را براي اين که فراموش نکنيم.

شما در حزب دعوت نبوديد؟

بله. شايد سه جلسه غيبت نداشتم. شهيد محمد منتظري شايد سه جلسه حضور نداشت. تقدير اين چنين بود او برود و هزاران درجه را طي کند و من هنوز مانده ام و خاک و خول مي‌خورم. يک علت داشت. بابا حيدر يک آبادي آبرومند و ارزشمند است و سادات محترمي دارد. اين آبادي آب نداشت. زماني که من امام جمعه آنجا بودم دعواي سنگيني براي آب مطرح شده بود. من دنبال اين رفتم که آب آبادي را درست کنم.

به تهران آمديم و صبح من مجلس رفتم. بعدازظهر کميسيون برنامه و بودجه بود؛ و کميسيون کار و استخدام. ما دو مسئوليت داشتيم. بعد از آنجا شهر ري در سازمان تبليغات نهج البلاغه براي خانم‌ها و آقايان تدريس مي‌کردم. من نهج البلاغه هم تدريس کردم و خستگي زياد بود. ماشين نداشتيم، در راه مي‌گفتيم ما را تا فلانجا برساند. نماز را خوانديم. منتظر بودم اخوي که الان سرهنگ سپاه هستند و بازنشسته شدند و نجف آباد هستند، با پيکان بيايد و ما را به حزب برساند. من همينطور که کنار اتاق افتاده بودم، غش کردم. اخوي هم ظاهراً نيامد؛ بنابراين بنده از فيض عظمي محروم شدم.

اين اتفاق بعد از عدم کفايت بني صدر بود؟

بله. بعد از عدم کفايت بني صدر بود. بعد از اين امر هم جريان انفجار مسجد اباذر روز قبل و مجروحيت حضرت آقا بود. روز بعدش جريان حزب بود. شايد تقدير الهي بود روز قبل آقا با آن شرايط که نباشد در حزب و بماند و وجود پربرکت ايشان براي ده‌ها سال بعد منشا نور باشد.

آن زماني که عدم کفايت بني صدر را تصويب مي‌کرديد فکر مي‌کرديد غائله به اينجا‌ها برسد؟

منافقين مانند مار زخم خورده بودند، اما اينکه بني صدر کامل در دام آن‌ها بيفتد و ابزار دست آن‌ها قرار بگيرد، تا اين حد انتظار نداشتيم. کتاب و جزوه‌اي که بني صدر قبل از انقلاب نوشته بود «زور عليه عقيده» بود. هر چه نوشته بود با خودش و منافقين 100 درصد منطبق بود. زور عليه عقيده را بني صدر عليه منافقين نوشته بود. خودش وارد اين شده بود و با آن‌ها همدست بود. تا اينجا تمکين کند که چنين جناياتي را با اين رسوايي انجام دهند. يکي دو جنايت که نبود.

آن مرحله عدم کفايت بني صدر را در جلساتي که مي‌رفتيد به اين جمع‌بندي رسيديد که عدم کفايت انجام شود؟ هزينه‌ها هم حساب کرده بودند؟

بله. از ابتدا پاي همه چيز ايستاده بوده‌ايم. همين الان هم همين طور است، يعني الان شهادت براي ما آرزو است. اگر بنا باشد آقاي دري در عمر 70 ساله غبطه‌اي بخورد، غبطه شهادت را مي‌خورد. ده‌ها بار هم ممکن بود اتفاق افتد. ما در حکومت نظامي در قم نزديک بود در کشته شريعتمدار با گلوله ژ 3 کشته شوم.

به عنوان کسي که نجف آبادي بوديد و براي نجف آبادي‌ها آقاي منتظري فرد مهمي بود، فکر مي‌کرديد پيوندي بين دفتر ايشان با منافقيني که اين همه کشتار کردند، شکل بگيرد؟

انتظار ما اين بود آقاي منتظري به عنوان رهبري که نه، ولي آقاي منتظري رابطه شاگردي و استادي با امام داشتند، خودشان هم مکرر مي‌گفت که هرجا امام پافشردند ما هم بايد پافشاريم؛ بنابراين انتظار اين بود اين مسير توسط ايشان با جديت دنبال مي‌شد و ايشان هم به من در حوادث نجف آباد گفت من راضي نيستم از ناحيه من به نظام آسيبي وارد شود. اين تعبير ايشان بود.

اين تعبير خود آقاي منتظري بود؟

بله. گفتند من حاضر نيستم بخاطر من ... من به نجف آباد رفته بودم، قبلا هم برادران رفته بودند. روز سه شنبه درگيري بود و يک نفر هم کشته شده بود. من که به آنجا رفتم تقريبا مانند آبي بود که روي آتش ريخته شد. بدون حفاظت؛ گفتم مردم به مسجد جامع بيايند. سخنراني کردم و از امام تجليل کردم و گفتم فردا صبح مسجد بازار – فاصله اين دو مسجد 500 قدم و کمتر بود - بياييد و از آنجا بازار مي‌رويم و مغازه‌ها را باز مي‌کنيم.

امام از شما خواستند براي سخنراني برويد؟

نه. امام نخواسته بود. بعد حاج احمد آقا زنگ زدند و از طرف امام از من تشکر کردند. صبح مردم به مسجد بازار آمدند. مسجد بزرگي است. گفتيم بازار را باز مي‌کنيم و همين کار را کرديم.

ماموريت به شما داده بودند؟

آقاي منتظري خودش گفت.

به شما گفت؟

بله. خودش گفت که برويد. يادداشت دو صفحه‌اي داد و من الان به خاطر ندارم.

که شما آنجا برويد.

بله. گفتند من راضي نيستم بابت من آسيبي برسد.

14 خرداد 68، ارتحال امام چقدر آمادگي داشتيد؟

امام مايه عزت، مايه شرف ما بود. امام هميشه زنده است. امام نمرده، نمي‌ميرد و نخواهد مرد. امام حق بزرگي به گردن ايران، اسلام، دنياي اسلام، دنياي بشريت دارد. اسوه تمام عياري است که رمز موفقيت ايشان اخلاص، شجاعت، فتوت، فقاهت، عشق به خدا و اهل بيت و مردم است. گوهر گرانبهايي بود که خدا به عنوان امانت بزرگ به ملت ما کرامت فرمود. رحلت امام واقعا داغ غمي بر عهده همه ما بود، اما لطف خدا کمک کرد و عنايات الهي کمک کرد، شايد دعاي خير امام زمان و دعاي خير امام راحل و خون شهدا و دعاي خير ملت بزرگ ما باعث شد جايگزيني حضرت امام را خبرگان رهبري به نحو احسن تدبير کردند و مقام معظم رهبري را به عنوان سکاندار کشتي انقلاب اسلامي و ستون فقرات نظام اسلامي تعيين کردند.

فکر مي‌کرديد آقا انتخاب شوند؟

واقع اين است که در آن شرايط شايد مناسب‌تر از ايشان هم نبود. عجيب اين است در جريان رياست مجلس شوراي اسلامي دوره اول، نظر خود بنده آقا بود.

مهم‌ترين ويژگي اين 31 سال رهبري حضرت آقا را چه مي‌دانيد؟

به نظرم مي‌رسد پايبندي به اصول اسلام، پايبندي به اصول خط امام، پايبندي به اصول انقلاب اسلامي، پايبندي به اصول قانون اساسي، معيار‌ها و مباني را به طور کامل رعايت کردن و در همان چهارچوب و خط و مشي که امام حرکت مي‌کردند، حرکت کرده‌اند.

سال 76 بود که آقاي ناطق نامزد رياست جمهوري شدند. شما به آقاي ناطق راي داديد؟

بله.

براي ايشان هم کار کرديد.

بله. قدري براي ايشان کار کردم.

و جالب اين بود که به عنوان وزير اطلاعات دولت رقيب آقاي ناطق معرفي مي‌شويد. چطور به شما پيشنهاد دادند؟

دو سه تا مسئله است. اولا ما اين رقابت‌ها را رفاقت مي‌دانيم. اينطور تصور مي‌کنم. به نظرم نيامد خيلي اصولگرايي و اصلاح طلبي خيلي پررنگ به آن معنا باشد. مي‌گوييم همه ارزش‌ها را حفظ کنند.

چپ و راست آن زمان!

بله. آن تندي و يا خط دو و سه و يا خط يک، دو و سه را من خيلي به آن معنا باور ندارم. مسئله دوم اين است که دولت و آقاي خاتمي براي وزير اطلاعات گير افتاده بود. به نقطه روشني نرسيده بودند. زمان هم سپري مي‌شد. صبح در مجمع تشخيص مصلحت نظام به من گفتند يا روز پنجشنبه به من گفتند، جدي نگرفتند و من هم جدي نگرفتم. دوستانه صحبت‌هايي رد و بدل شد. شب يکشنبه داشتم صحبت مي‌کردم، در صندق قرض الحسنه مسجد، گفتند آقاي خاتمي شما را کار دارد. موبايل هم آن زمان نبود. من آمدم ببينم با من چه کار دارند. گفتند قرار شد چه کار کنيد؟ مسجد رفتيد براي چه کاري؟ گفتم کار من مسجد است. به من گفت چه زماني مي‌توانم شما را ببينم؟ گفتم مي‌توانم نيم ساعت ديگر خدمت شما بيايم.

نيم ساعت بعد من خودم را به رياست جمهوري رساندم. ايشان گفتند شما با آقا صحبت کرديد؟ گفتم نه، به خانه آمدم و ساعت ده بود که آقاي حجازي تماس گرفتند و گفتند فردا ساعت 6:15 يا 6 به ديدار آقا بياييد. اظهار محبت و لطف کردند. هميشه به من احساس بزرگواري داشتند. بيرون آمدم ديدم آقاي خاتمي براي ملاقات مي‌روند. آقاي خاتمي گفتند چيزي به عنوان برنامه بنويسيد. من شب تا ساعت اذان صبح برنامه‌اي را نوشتم. از نهج البلاغه شروع کردم. تقريبا نه صفحه به عنوان دستور کار نوشتم. ايشان سه شنبه دولت خود را معرفي کرد. يعني دوشنبه برنامه را دادم و سه شنبه ايشان کابينه را تکميل کرد. ايشان از من خواستند و هيچ شرط و شروطي با من نداشتند. من گفتم مي‌روم و اختيار دارم و وظيفه خودم را انجام دهم. من نمي‌خواستم به کسي بي‌مهري کنم، مي‌خواستم وظيفه قانوني و شرعي خود را انجام دهم. اما بعد متوجه شدند قدري اشتباه کردند. اقاي روحاني به من گفت 8 ماه بود که اين‌ها مي‌خواستند شما را برکنار کنند. من وظيفه خود را انجام مي‌دادم، ولي ظاهراً اشتباه رفته بودم.

غائله قتل‌هاي زنجيره اي؟

غائله قتل‌ها نبود. قبل از اين بود. از 8 ماه قبل به غائله قتل‌ها نمي‌رسيد.

به آن ختم شد.

بازي بود. اينکه دولت خود را اين ميزان درگير کند. صد حادثه مانند آن اتفاق افتاد و هر کسي هر غلطي کرده بايد جوابگو باشد. ما مي‌خواستيم نظام منزه باشد. قطعاً نظام منزه بود. رهبري، رئيس جمهور، مجلس و وزارتخانه ...

يعني تغييراتي داديد که ...

بله. اين سيستمي است که منزه از اين اتهامات است. 3-2 نفر خودشان خودسرانه رفتند. خودشان هم نوشتند خودسر بوده است. به ما ربطي نداشت. رفتند و غلطي کردند. پيداست وقتي ابتدا بگوييم اين‌ها بودند، متوجه شويم يا افشا شود خيلي‌ها عکس العمل نشان مي‌دهند.

در جايي گفته بوديد قتل‌هاي زنجيره‌اي را خود من وزير را هم دور زدند.

بله. به من ربطي نداشت. به وزارت مربوط نبوده است. وزارت سيستم خودش را دارد. دوستاني با هم جمع مي‌شدند که ربطي به وزارت نداشت. مثل برخي اختلافات که در 88 هم اتفاق افتاد که با دادستان تهران بود. بنده با کهريزک بردن 100 درصد مخالف بودم. قبل از آن خواستند آقاي شاهرودي را دور بزنند و کهريزک تعداد زيادي را ببرند. بنده دادستان کل بودم و مخالف بودم و گفتم هر کسي تخلف کرده بايد جوابگو باشد. نمي‌شود آبروي نظام را براي اين کار ببريم.

چطور سر کهريزک مخالف بويد و اين کار را کردند؟

اجرا دست بنده نبود. اجرا دست آن آقايان بود.

و يک يادداشتي رهبر انقلاب بعد از اين قضايا (قتل‌هاي زنجيره اي) براي شما فرستادند.

بله. استعفاي ما که معلوم است و 6 صفحه هم ضميمه استعفاي من معلوم است. يک نامه هم براي آقاي ناطق، رئيس مجلس نوشتيم که آن هم جاي خود دارد. يک نامه خدمت آقا نوشتيم. ايشان بزرگواري کردند و بسيار با پدري و بزرگواري از ما تفقد کردند. ما هم جزء اداي وظيفه و تکليف کاري انجام نداديم. من گفتم نمي‌توانم به نظام و رهبري نگويم. مي‌گويم و هر چه شد باداباد. آن‌ها مي‌گفتند شما نگوييد. من گفتم نمي‌توانم و بايد بگويم. بايد نظام بداند چه کسي تخلف کرده و نه پاي دولتبه آن معنا در کار است و نه نظام درگير بود. اين کار غلطي بود و چه معنا دارد که کار غلط کنند.

سال 84 موافق آمدن آقاي هاشمي براي رياست جمهوري بوديد؟

من مثل برخي برادراني که آمدند خيلي راه دستم نبود؛ قبول نداشتم.

که ايشان بيايند؟

بله.

با ايشان صحبت هم کرديد؟

بله. آن‌ها خانه ما آمدند و مي‌خواستند مهره ما را ببرند. نظر من مساعد نبود آن آقايان بيايند.

يک جايي گفته بوديد، آقاي هاشمي اعتدال را در مقابل راديکاليسم دوم خرداد و تندروي اصلاح‌طلبان مطرح کرد. آقاي هاشمي بعد از دوم خرداد براي مجلس نامزد شدند و خيلي مورد هجمه طيف تندروي اصلاحات قرار گرفتند. پشت صحنه اين چه بود؟

من در همه اين موارد نامه‌هايي به آقاي هاشمي نوشتم. برخي از اين نامه‌ها وجود دارد. تذکراتي به ايشان دادم. گاهي 13 تذکر دادم، گاهي 22 تذکر دادم.

ايشان ناراحت نمي‌شدند؟

نخير. ايشان تحمل مي‌کرد. نه من، که همه را تحمل مي‌کرد. از اين جهت روحيه تحمل آقاي هاشمي خوب بود. ممکن بود باطناً قبول نداشت، ولي مي‌پذيرفتند.

گفته بوديد در مواضع آقاي هاشمي تغيير ويژه‌اي ايجاد نشد و هيچگاه تغيير 180 درجه‌اي نکرد. واقعاً همين طور بود؟

ممکن بود مواضعي را اعلام مي‌کرد. مثلاً در جريان مذاکره با آمريکا مطالبي بيان مي‌کرد، ولي نقد مي‌کرديم. ايشان آخرش هم مي‌گفت آقا، ولي امر است و هرچه آقا بفرمايد همان است.

رفاقت شما با آقاي هاشمي قبل از انقلاب بود؟

بله. در مجلس هم آمديم بيشتر شد. در کميسيون برنامه و بودجه مثلاً در بحث مترو تهران! خيلي کار‌هاي ديگر بود.

آن زمان هم مي‌گفتند برخي آقايان در قم مخالف بودند.

آقاي منتظري جزو مخالفين مترو بود. مي‌گفتند چرا پول را در زمين دفن مي‌کنيد! روستا‌ها را آباد کنيد! حرف آقاي منتظري اين بود. من رئيس کميسيون برنامه و بودجه بودم.

ولي آقاي هاشمي ايستاد.

بله. ايستاد و مترو را راه انداخت. بنده و آقاي دکتر روحاني، آقاي شيباني و ديگران بودند. دنبال کار مترو رفتيم.

سال 88 دادستان کل کشور بوديد و آن فتنه بزرگ اتفاق افتاد. در کميته حل اختلاف هم بوديد. درست است؟

بله.

بازشماري کرديد؟

بله. چند صندوق را به عنوان نمونه بازشماري کرديم.

با اين آقايان هم براي برطرف شدن شبهات آن‌ها صحبت کرديد؟

ما يقين داشتيم که تفاوت آراي 14 ميليون تا 24 ميليون معقول نيست که بگوييم تخلف يا تقلب شده است؛ اين دروغ شاخ‌داري است. خيلي روشن است. فرض کنيد تقلب هم بکنيم، 200 صندوق هم تقلب کنيم. 200 تا 500 راي هم مي‌شود 100 هزار راي مي‌شود. 100 هزار راي چقدر است و 10 ميليون تفاوت آرا چقدر است! 10 ميليون در هيچ ناموسي در جمهوري اسلامي ايران در طول 40 سال گذشته امکان تخلف و تقلب ندارد.

اين يک دروغ شاخدار است يا رمز براي فتنه است. مي‌خواستيم اولاً آقاياني که موضع گرفته‌اند حکيمانه برخورد مي‌کردند و نه اينکه موضع‌هاي هفتگانه بگيرند که کشور را دچار چالش کنند و اين تلخ‌ترين مسائل است. ثانياً تحريک‌ها را ادامه ندهند. اعلاميه و اطلاعيه ندهند. مردم را برخلاف حق و عدل تحريک نکنند. بعد هم قواعد بازي رقابت را آن‌ها به ما ياد داده‌اند.

خيلي لطف کرديد.

تشکر مي‌کنم. اگر ما در اين مسائل در 40 سال در اطلاعات، در دادستاني، در ديوان عدالت و هر جايي قصوري داشتيم هم از امام زمان (عج) عذر مي‌خواهيم و هم از رهبري عزيز و هم از امام راحل و هم از شما ملت و هم از خانواده معزز شهدا عذر مي‌خواهيم. ما بيش از اين توان نداشتيم. لايکلف الله نفسا الا وسع‌ها اين حرف ما بود. سر اين حرف قاطعانه ايستاديم. ما را حلال کنيد، براي ما دعا کنيد.

نانِمان

Thu, 30 Jul 2020 15:18:00 GMT

مي‌شود
همه‌چيز را
ما نان را هم در خانه پختيم
تافتون
در اين وضعيت قرنتينه

آسان است
همه چيز مي‌شود
همه كار شدني‌ست
شايد كمي سخت
در ابتدا
اما
مگر در گذشته با كمترين امكانات نمي‌كردند
همين كارها را
مردمان‌مان؟!

بچه‌ها هم هر روز يك شيريني
مدل‌هاي مختلف
طرح‌هاي جديد
در وقت‌هايي كه درس و مشق ِ مجازي ندارند!

زندگي شيرين‌تر نيست؟
وقتي خانواده در كنار هم
توليد محصولات مورد نياز
از منابعي ارزان و در دسترس

چقدر زندگي ِ شهري دور شده
زندگي ِ مدرن
سبك زندگي ِ غربي آرامش را از ما گرفته
آسايش را
قدرت ِ فكر و خلاقيت را
وقتي
همه چيز را از هايپراستار مي‌خري
از رفاه ِ دنيا
از افق ِ كورش و داريوش و خشايارشا
بسته‌بندي شده
پيش‌آماده
آماده خوردن
حداكثر با اندكي گرم كردن
اين زندگي‌ست؟!

قال الإمام (ع): «الْعِلْمُ خَيْرٌ مِنَ الْمَالِ، الْعِلْمُ يَحْرُسُكَ وَ أَنْتَ تَحْرُسُ الْمَالَ، وَ الْمَالُ تَنْقُصُهُ النَّفَقَةُ وَ الْعِلْمُ يَزْكُوا عَلَى الْإِنْفَاقِ، وَ صَنِيعُ الْمَالِ يَزُولُ بِزَوَالِهِ» (نهج‌البلاغه، ح147)
دانش بهتر از مال است، زيرا علم، نگهبان تو است، و مال را تو بايد نگهبان باشى مال با بخشش كاستى پذيرد امّا علم با بخشش فزونى گيرد، و مقام و شخصيّتى كه با مال به دست آمده با نابودى مال، نابود مى گردد. (ترجمه دشتي)

غسالخانه مالکي و عدم استقبال هم ولايتي ها

Thu, 30 Jul 2020 15:18:00 GMT

سخني با هم ولايتي هاي گراميم در طايفه مالکي ساکن فامور

تصاوير غسالخانه مالکي مربوط به سال 86 مي باشد

با عرض سلام و ادب و تبريک سال نو و آرزوي سلامتي و شادابي همه شما ، چند کلمه اي را خدمتتان به عرض مي رسانم .

عزيزان هم ولايتي

همگان اطلاع داريد که بيش از 10سال است که با پي گيري هاي مداوم برخي خيرخواهان طايفه و به همت ادارات کل اوقاف و بنياد مسکن استان فارس وبهره گيري از بودجه بيت المال ، غسالخانه اي تحت عنوان دارالسلام درحد مرزي روستاهاي هلک و دهپاگاه در زيربناي بالاي 100متر مربع به منظور استفاده ساکنين روستاهاي کم برخوردار مالکي نشين اعم از پريشان ،هلک ،دهپاگاه و قلات نيلو و حتي ساير روستاهاي همجوارواقع دردهستان فاموربا امکانات زيراحداث وراه اندازي شده است:

- - اتاق محل شستشوو کفن ميت (دو عدد سنگ مجزا)

- - اتاق سردخانه مجهز به سردخانه با ظرفيت نگهداري دو جسد

- - اتاق دفتر و آبدارخانه

- - حمام

- - سالن انتظار

- محوطه مناسب و وسيع در جنب ساختمان براي اقامه نماز ميت<** ادامه مطلب... **>

اما عزيزان نکته اي که بنده را بر آن داشت تا اين موضوع به ظاهر کم اهميت را با شما بستگان محترم درميان بگذارم اين است که با وجود محدوديت هاي اعتباري شهرستان و لحاظ مقياس جمعيتي منطقه، شايد اين امکان که ما از ان برخوردارهستيم درکمتر جايي ازروستاهاي خطه پهناور استان فارس آن هم بطور رايگان فراهم شده باشد ،پس چرا استفاده چنداني ازآن نمي شود؟

بارها بالشخصه شاهد بوده ام که با فوت يک نفراز اهالي ، بستگان متوفي به جاي انتقال جسد به محل غسالخانه روستا ، شمار زيادي از خودروها را بسيج کرده و جسد متوفي را ضمن طي نمودن حدود 40کيلومتر و عبور از دهها روستا و برخورد با صدها دست انداز و موانع طبيعي و غير طبيعي به محل غسالخانه بقعه امامزاده محمد نوربخش (س) کازرون انتقال مي دهند که قطعا اين کار داراي ايراداتي مي باشد که بنده براي نمونه چند مورد را اينجا يادآوري مي کنم:

1-ايجاد ترافيک در مسير دهپاگاه تا شهر کازرون و بالعکس و خصوصا در محل امامزاده سيد محمد و بالا بردن احتمال خطرات و سوانح رانندگي براي همراهان و همچنين مردم بومي ورهگذران شهرنشين و آبادي هاي واقع در طول مسيرتردد

2-هدايت تعداد قابل توجهي از خودروهاي سواري و عمدتا وانت بار مربوط به اهالي و همچنين ساير بستگان متوفي که در شيرازو ديگر نقاط همجوارسکونت دارند به شهر کازرون و اتلاف وقت آن ها حداقل به مدت نصف روز و بازداشتن آن ها از کار وزندگي که حداقل آن ايجاد هزينه هاي مادي خصوصا با توجه به وضعيت سهميه بندي و گراني بنزين در حال حاضر مي باشد.

3- ايجاد هزينه مضاعف براي بازماندگان متوفي اعم از لزوم تامين هزينه کرايه آمبولانس حمل جسد تا آرامگاه وهمچنين هزينه نگهداري جسد درغسالخانه و بعلاوه هزينه هاي احتماي خودروهاي همراه

4- ناديده گرفتن اين امکانات تبعا موجب اتلاف بيت المال مي شود که متعلق به عموم مردم و حق الناس است و به نوعي ناسپاسي از رحمت پروردگار تلقي مي شود .

البته ممکن است که برخي هم ولايتي هاي گرامي به اين نظر بنده اشکالاتي وارد کنند که عمده آن را مي شود در اين دو بند خلاصه کرد :

اول اين که : در مواقعي بواسطه بيماري يا بروز حادثه و يا تصادفات خودرويي الزاما شخص آسيب ديده جهت مداوا به بيمارستان شهر کازرون منتقل مي شود که در مواردي متاسفانه منجر به فوت بيمار مي شود و در اينجا ناگزير مي بايست جسد براي طي تشريفات شرعي و قانوني به سردخانه بقعه در کازرون منتقل گردد .

دوم اين که: گاهي شخصي در روستا فوت شده ولي بواسطه برخي حساسيت ها و الزامات قضايي ايجاب مي کند که جسد براي اخذ نظر پزشک قانوني به شهر انتقال داده شود.

در پاسخ : اين جانب بر اين اعتقادم که در جهت کاهش اقدامات غير ضرور که موجب هدردادن وقت و هزينه خانواده مصيبت ديده و همراهان مي شود ،بهتر است پس از اخذ جواز دفن ، ميت را به غسالخانه روستا انتقال دهند .

ضمن آن که در صورت همکاري فرمانداري و شهرداري محترم و مساعدت پزشکي قانوني شهرستان، پزشک مورد اعتماد سازمان پزشکي قانوني با هزينه صاحبان ميت به محل دفن اعزام شود که تصديق مي فرماييد مخاطرات و هزينه هاي آن به مراتب کمتراز گسيل دهها و گاهي صدها خودرو به شهر است!

در کنار موارد پيش گفته، گاهي هم اين گونه به اذهان خطور مي کند که برخي بستگان محترم به اين دليل جسد اموات را به غسالخانه شهرانتقال مي دهند با اين نيت که با شروع مراسم از کازرون به سمت محل، تشييع جنازه مجلل تر و مفصل تري تدارک ببينند و به عبارتي تعداد و طول قطار خودروهاي شرکت کننده در مراسمشان از همه تشييع جنازه هاي قبلي طولاني تر باشد و احترام و منزلت بيشتري براي عزيز از دست رفته شان قاِيل شوند !

عنايت داريد که آن چه براي اموات کارساز است اعمال خود آن ها وحسناتي است که از پي آن ها جاري است .

"با توجه به اينکه اموات دستشان از اعمال خير کوتاه است؛ به احسان و دعاي فرزندان و خويشان و دوستان مؤمن خود، نيازمندند. مرحوم «علاّمه مجلسي» مي فرمايد: مخصوصاً دعا کردن براي آنان در نماز شب و بعد از نمازهاي فريضه و در مکان هاي زيارتي خوب است و براي پدر و مادر بايد بيشتر دعا کرد و اعمال خير براي آنان بجا آورد. «عمده خيرات براي پدر و مادر، اداي قرض آنان و اداي حقوق خدا و خلق از جانب آنان است.».

در روايتي آمده است که رسول خدا(ص) فرمود: براي مردگان خود هديه بفرستيد! گفتند: هديه براي آنان چيست؟ فرمود: «صدقه و دعا"

منبع :پايگاه اطلاع رساني حوزه 98/11/28

بنابرين ملاحظه مي فرماييد اعمال ظاهري سودي به حال اموات ندارد و چه بسا و چنانچه به واسطه اعمال تشريفاتي بازماندگان ضرر و زياني متوجه ديگران شود عواقب آن به اموات هم برگردد !

که البته قطعا تعداد اين مورد اخيرانگشت شمار است و انشاالله که مردم فهيم و با فرهنگ ما همانطور که تاکنون رسم و رسومات زيادي را که مايه دردسر و آزار ديگران بوده حذف نموده اند در اين خصوص نيز دقت بيشتري را بعمل مي آورند.

مخاطب ديگر اين مطالب شوراهاي اسلامي محترم و دهياران روستاهاي مالکي و خصوصا دو روستاي هلک و دهپاگاه مي باشد . برادران و خواهران عزيز! اين امکان براي استفاده مردم محل فراهم آمده ، چرا با توجه به مسؤليت ذاتي که به عهده گرفته ايد و اصلي ترين آن تلاش در جهت عمران و آبادي روستا است به آن توجه لازم را نداريد؟ چرا پي گير کمبودهاي آن نمي شويد ؟ خود بهتر مي دانيد که هر ساختمان عمر مفيدي دارد و چنانچه خرابي هاي آن مورد بازسازي و مرمت قرار نگيرد به مرور به ويرانه اي تبديل مي شود.

جا دارد همين جا ياد کنم از مرحوم جناب آقاي محمد قلي غلامپور از فعالان اسبق شوراي اسلامي روستاي دهپاگاه. خدا رحمت کند اين مرد بزرگ را انشاالله ، روحش شاد . چقدر پي گير امور خير در منطقه بود و خصوصا از روز اول بناي همين غسالخانه و به طور اخص انجام تشريفات اداري آن وقت گذاشت و همت کرد.

اما در پايان روي سخنم به فرماندارمحترم و شهردار محترم شهر کازرون است که استحضار داريد نهادينه شدن اين امرو اکتفاي مردم محل به غسالخانه روستاي خودشان مي تواند موجب کاهش قابل توجه حضور مردم در شهر شود .خصوصا در وضعيت فعلي که کل کشور درگير مصيبت بيماري کرونا است خود مي تواند عاملي بازدارنده و پيش گيرانه در امر بهداشت عمومي باشد. از طرفي مسؤلين محترم مي توانند قبول زحمت نموده ضمن بازديد از منطقه و مشاهده و بررسي امکانات پيش گفته چنانچه نقص و ايرادي مشاهده نمودند دستور دهند از منابع قانوني پيش بيني اعتبار و از طريق دهياري هاي منطقه و هماهنگي با اوقاف محترم شهرستان نسبت به رفع آن اقدام نمايند و در اين امر خير سهيم باشند.

خدايا چنان کن سرانجام کار تو خشنود باشي و ما رستگار

واقعاً سمبوسه

Thu, 30 Jul 2020 15:17:00 GMT

درباره سمبوسه نوشته بودم
هندسه طراحي آن
مهندسي ِ سمبوسه
اين‌جا

ديگر آسان شده
جمع كردن حرفه‌اي آن
با دانش اين‌طور همه‌چيز ساده مي‌شود
بدون آن سخت

تجربه قابل انتقال نيست
كسبي‌ست
شاگردي كند
ور دست استاد
خودش به دست بياورد

اما
همين تجربه
وقتي علمي شد
به نگارش در آمد
به زبان علم
فرمول
اين قابل انتقال است
راز پيشرفت همين
رشد
تجربه را بايد علم كرد
تا به نسل بعد سپرد

غرب دنياي خود را علم كرد
تجربه خود از دنيا
و ما
اگر پاي مكتب خود هستيم
دين خود
بايد آخرت‌مان را علم كنيم
فرموله
تقوا و تهذيب و زهد و ايمان را
در تمام سطوح مردم و حاكميت

بدون آن نمي‌شود
بدون آن نمي‌ماند
بدون آن مدام تكرار مي‌شود
سلسله‌اي مي‌رود و سلسله‌اي جديد مي‌آيد
دوباره روز از نو
مثل دولت‌هايي كه مدام تكرار قبلي هستند
مسكن مهر كه برود
مسكل ملّي مي‌آيد
هر بار بايد «خودمان» تجربه كنيم
چرا؟!
زيرا تجربه قبلي به علم بدل نشده
فرموله نشده و در دانشگاه تدريس
مانده در ته قلب و دل آدم‌هايي كه ماندني نيستند

قال علي(ع): «الْعِلْمُ وِرَاثَةٌ كَرِيمَةٌ، وَ الْآدَابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَةٌ، وَ الْفِكْرُ مِرْآةٌ صَافِيَةٌ.» (نهج‌البلاغه، ح5)
دانش، ميراثى گرانبها، و آداب، زيورهاى هميشه تازه، و انديشه، آيينه اى شفّاف است. (ترجمه دشتي)

چهار ميم

Thu, 30 Jul 2020 15:16:00 GMT

انتخاب خودشان بود
بيشتر اصرار ِ سيدمرتضي

قبلاً وقتي از «هفت‌سين» پرسيده بودند
بي‌مفهومي آن را توضيح دادم
بي‌اساسي آن را
نداشتن ريشه‌هاي تاريخي ِ قابل درك

- ببينيد بچه‌ها!
فكر كنيد يك خاني
يك شاهي
يك آدم گردن‌كلفتي
يك زماني آمده و جشني برگزار كرده
چيزهايي را فراهم كرده
خواني گسترده
سفره‌اي پهن كرده
چيزهايي بوده شايد براي اِطعام
مهمان دعوت كرده و داده خورده‌اند
اين وسط هفت‌سيني پديد آمده
بعدي‌ها همان را تقليد كرده‌اند
يك نسل كه گذشته
خيال كرده‌اند حكم قطعي و مسلّم است
شده سنّت
فرهنگ
تخطّي از آن غير قابل گذشت!

اگر به خودشان بود
به كودكانم
به فرزندانم
قطعاً مثل ديگران
آ‌ن‌ها نيز نمي‌پرسيدند
سنّت اين‌طور شكل مي‌گيرد
پدر و مادر انجام مي‌دهند
فرزند از نوزادي مي‌بيند
دركي از صحّت و خطا ندارد
فقط ياد مي‌گيرد
مي‌شود حجّت
ديگر رها نمي‌شود
حتي پرسش هم نمي‌كند

پرسش را من در ذهن آن‌ها اولين بار انداختم:
«چرا هفت‌تا؟»
«چرا سين؟»
اين شد كه تصميم جديدي گرفتند
بيشتر آخري

حرف «ميم» را انتخاب كرديم
حرف نخست نام خانوادگي همه‌مان
و عدد «چهار»
تعداد اعضاي خانواده

بچه‌ها چيدند
سفره «چهارميم»مان را:
1. ماست: به نشانه درستي و صداقت
2. مربّا: به نشانه شيريني و لذّت
3. ميوه: به نشانه سلامتي و قوّت
4. مُهر: به نشانه پرستش و عبادت

- بچه‌ها سنّت همين‌طور درست مي‌شود
فكر كنيد
اگر شما هر سال اين كار را تكرار كنيد
وقتي صاحب فرزند هم شديد
اگر اصرار و جدّيت داشته باشيد
فرزندان شما فرا مي‌گيرند
شرطي مي‌شوند
عادت مي‌كنند
اقامه مي‌كنند و حفظ مي‌نمايند
و بعد
يك فرقه جديد
يك خُرده‌فرهنگ جديد
يك طيفي در جامعه ايران شكل مي‌گيرد
صد سال ديگر
خاندان شما
وابستگان شما
همه «چهارميمي» مي‌شوند
اصلاً «هفت‌سين» را نمي‌پذيرند
و بعد
شايد جنگ هم بشود
هفت‌سيني‌ها چهارميمي‌ها را منحرف معرفي مي‌كنند
و چهارميمي‌ها
اين را يك تحوّل در تاريخ نام مي‌گذارند
پاي آن جان مي‌دهند
مي‌جنگند
دعوا مي‌كنند
فحش مي‌دهند
در شبكه مجازي مي‌گذارند
و به همين سادگي
تفرقه‌هاي بزرگ فرهنگي شكل مي‌گيرد
و اقوام و قبايل جديد پديد مي‌آيد!

خيلي بي‌اساس است
نه؟!
خيلي از باورهاي فرهنگي و خرافاتي‌مان!

قال مولانا و مقتدانا(ع): «لَيْسَ الْخَيْرُ أَنْ يَكْثُرَ مَالُكَ وَ وَلَدُكَ، وَ لَكِنَّ الْخَيْرَ أَنْ يَكْثُرَ عِلْمُكَ وَ أَنْ يَعْظُمَ حِلْمُكَ وَ أَنْ تُبَاهِيَ النَّاسَ بِعِبَادَةِ رَبِّكَ؛ فَإِنْ أَحْسَنْتَ حَمِدْتَ اللَّهَ وَ إِنْ أَسَأْتَ اسْتَغْفَرْتَ اللَّهَ» (نهج‌البلاغه، ح94)
خير افزون شدن مال و فرزند نيست، خير آن است كه دانشت زياد، و بردباريت بزرگ گردد، و به بندگى پروردگارت به مردم مباهات نمايى، پس اگر خوبى كردى خدا را شكر كنى، و اگر بدى نمودى به طلب مغفرت برخيزى. (ترجمه انصاريان)

فرق احمدي نژاد با قاسم سليماني

Thu, 27 Feb 2020 14:15:00 GMT

احمدي‌نژاد خيلي خدمت كرد
خيلي زياد
به همين خاطر دوستش داشتيم
زحمات زيادي كشيد
دولت را محتوّل كرد
به مستضعفين نزديك
جوان‌هاي انقلابي را آورد
فرصتي براي ارتقاء ايماني جامعه
او به مردم اميد داد
به مسلمانان
نه فقط داخل
كه تمام دنيا
عليه استكبار
با بلندكردن دوباره نام و آوازه امام خميني (ره)
انقلاب امام خميني (ره)
با
اهتمام دوباره به فرمايشات امام
در خط امام
بازگرداندن شعارهاي انقلاب به عرصه جامعه
بعد از شانزده سال ليبراليسم دولتي
اما
يك فرق بزرگ هست
بين خدماتي كه او انجام داد با شهيد سليماني
يعني اصلاً
انسان وقتي «برتر» را مي‌بيند
تازه توجه به ضعف‌ها پيدا مي‌كند
شايد اگر سردار را نمي‌شناختيم
با او آشنا نمي‌شديم
ضعف‌هاي احمدي‌نژاد را نمي‌فهميديم
او
احمدي‌نژاد
گرفتار «غرور ِ ايماني‌» شد!

اين آخرين حربه ابليس است
بزرگترين آن‌ها
ويژه متديّنين و مؤمنين
درجه يك‌ها
آن‌هايي كه خيلي خدمت مي‌كنند
اين نقشه را شيطان براي آن‌ها كشيده است

درست وقتي انسان به مقامات معنوي كه مي‌رسد
خداوند كه به او كمك‌هاي فوق‌بشري مي‌كند
مِن حيث لايحتسب كه بهره مي‌برد
رحمانيت و رحيميت خداوند كه شامل حال فرد مي‌شود
نصرت الهي كه سر مي‌رسد
وعده‌اي كه خداوند به مؤمنين داده است
كساني كه دين او را نصرت مي‌كنند
درست وقتي كه پروردگار به وعده خود عمل مي‌كند
فرد كه توفيق خدمات فراوان به دين پيدا مي‌كند
دقيقاً همين‌ها
دقيقاً در همان نقطه
اين‌جاست كه ابليس سر مي‌رسد:
«تو خيلي نزد خدا عزيزي كه اين‌قدر به تو كمك مي‌كند»
«از ديگران عزيزتر»
«خدا تو را بيشتر از ديگران دوست دارد»
«تو الآن در مسير حق از بقيه جلوتري، خيلي جلوتر»
«ديگران به اندازه تو به دين خدمت نمي‌كنند»

اين نقطه سقوط است
آخرين مار در بازي ماروپله
درست وقتي كه به خانه آخر نزديك مي‌شوي
همان ماري كه هميشه باعث تأسف و تأثر ما در بچگي مي‌شد
وقتي كه دو خانه مانده به پايان
نيش‌مان مي‌زد و به نقطه شماره يك بازمان مي‌گرداند

احمدي‌نژاد نيش خورد
درست وقتي «هاله نور» را دور «خود» ديد
و به زبان آورد
توسط همان آخرين مار
وقتي موفقيت‌هاي الهي را از «خود» ديد
وقتي گفت «دولت ِ من» اين كارها را كرده است
درست وقتي كه گزارشات او به «خودش» بازگشت
و به «كارگزاران پيرامونش»

اما سردار سپهبد
فيلم‌هايش را ديگر همه‌مان ديده‌ايم
خودش كه از خودش تعريف نكرد
ديگران هم وقتي تعريف مي‌كردند
اصلاً از درون به هم مي‌ريخت
«شرمندگي»‌ را مي‌شد از چهره‌اش ديد
اصلاً خودش را در آن مقامات نمي‌ديد
از درون متواضع بود
تظاهر نمي‌كرد
او همه موفقيت‌ها را از «خدا» مي‌ديد
از «خود» نديد
هر چه پيروزي بود از جانب پروردگار
هر چه نقص از جانب خودش
درست مثل مولا علي (ع) سلوك مي‌كرد
مثل او فكر مي‌كرد و عمل

اين يك تفاوت بزرگ است
از زمين تا آسمان

به اين دليل است كه من ديگر به احمدي‌نژاد رأي نمي‌دهم
با اين‌كه خيلي او را دوست داشتم
با اين‌كه
خيلي خدمت به ما كرد
به همه مستضعفين ايران و جهان
اما
او در خانه يكي مانده به آخر سقوط كرد
همان روزي كه كاپشن را در آورد و كت پوشيد
نماد حمايت از مستضعفين را به نماد مستكبرين تبديل كرد
نه اين‌كه كت بد باشد
اين «تغيير نماد» بد بود
معناي زيادي براي جامعه داشت
جامعه جهاني
او بالاترين اميدها را به نااميدي تبديل كرد
درست وقتي كه خودش را - بيشتر از بقيه - در مسير اسلام تصوّر كرد
اين خانه از بازي در انتظار همه هست
هر كسي كه در حال خدمت به مستضعفين باشد
خيلي توكّل مي‌خواهد كه بتواني از روي آن بپري
درست مثل سردار شهيد سپهبد قاسم سليماني!

قال مولانا و مقتدانا اميرالمؤمنين علي (ع): «أَيُّهَا النَّاسُ! لِيَرَكُمُ اللَّهُ مِنَ النِّعْمَةِ وَجِلِينَ، كَمَا يَرَاكُمْ مِنَ النِّقْمَةِ فَرِقِينَ؛ إِنَّهُ مَنْ وُسِّعَ عَلَيْهِ فِي ذَاتِ يَدِهِ، فَلَمْ يَرَ ذَلِكَ اسْتِدْرَاجاً، فَقَدْ أَمِنَ مَخُوفاً» (نهج‌البلاغه، ح358)
اى مردم! بايد خداوند، شما را به هنگام نعمت ترسان ببيند همانگونه كه از بلا ونقمت ترسان مى بيند؛ زيرا كسى كه خدا به او نعمت گسترده اى بخشيده و آن را (احتمالا) استدراج (مقدمه مجازات تدريجى) نشمرد از امر خوفناكى خود را ايمن دانسته. (ترجمه مكارم)

قدرت ِ نمايشگاه

Thu, 27 Feb 2020 14:11:00 GMT

همه را مي‌رويم
هر نمايشگاهي را
هر نمايشگاهي كه در شهرمان برگزار شود
پيگيري مي‌كنيم
از طريق سايت رسمي آن

ايده مي‌دهد
نه فقط به من
كه به كودكان
آن‌ها را با دنياي بزرگ پيرامون آشنا مي‌كند
جامعه‌اي كه در آن مي‌زيند
چقدر پيش رفته
تا كجا
و چقدر باقي مانده
بر عهده آن‌ها
تا پيش ببرند
تصميم بگيرند
براي بزرگسالي‌شان

آرزوها در كودكي شكل مي‌گيرند
خواسته‌ها
آن‌چه مي‌خواهند بشوند
و بكنند
كار و شغلي كه بپسندند
اين‌ها
اين علاقه‌ها
اميال
در كودكي در ضمير همه ما شكل گرفته است

همه نمايشگاه‌ها را مي‌رويم
تقريباً هر هفته
هر نمايشگاهي كه برگزار شود
نه براي خريد
بيشتر براي ديدن
براي اين‌كه نوآوري‌ها را ببينند
غبطه بخورند
بخواهند
اراده كنند
و اين اراده در ناخودآگاهشان رسوخ كند
ته‌نشين شود
براي روز اقدام
روزي كه قادر به انجام باشند
مثلاً نوشتن كتاب

نمايشگاه كتاب خيلي خوبي اين هفته برگزار شد
خيلي خوب
عالي!

قال أخو الرسول الأعظم (ع): «انْظُرْ فِي أُمُورِ عُمَّالِکَ فَاسْتَعْمِلْهُمُ اخْتِبَاراً، وَلاَ تُوَلِّهِمْ مُحَابَاةً وَأَثَرَةً، فَإِنَّهُمَا جِمَاعٌ مِنْ شُعَبِ الْجَوْرِ وَالْخِيَانَةِ.» (نهج‌البلاغه، ن53)
در امور مربوط به کارگزارانت دقت کن و آنها را با آزمون و امتحان و نه از روى «تمايلات شخصى» و «استبداد و خودرأيى» به کار گير، زيرا اين دو کانونى از شعب ظلم و خيانت اند. (ترجمه مكارم)

روشنايي آفتاب، مثل ماه

Wed, 29 Jan 2020 12:24:00 GMT

نزديکم بودي، اما انگار نسيم بوي پيراهنت را از دوردستها مي آورد... . با اينکه نزديک بودي دوستت داشتنهايم پنهاني بود، يواشکي نگاه کردنها، يواشکي عاشقي کردنها، يواشکي دوست داشتنها، مزه ي خودش را داشت. خنده هاي ته دلت را دوست داشتم، حتي سکوتت و حتي نگاههاي غمگينت را دوست داشتم، سايه نشين بودم و در سايه دوستت داشتم و تو در روشنايي آفتاب، مثل ماه مي درخشيدي.

دوستت داشتم و اين دوست داشتنها نه زمان مي فهميد و نه مکان، نه ساعت و ثانيه حاليش مي شد و نه روز و شب، دوست داشتن يواشکي بودي، تنها براي دلم بودي. دلم به دوست داشتنت خوش بود، ديگر اينکه اين خيابان احساس يک طرفه بود يا دو طرفه، يا اينکه اين احساس يک روز سر ازکوچه ي بن بست درمي آورد مهم نبود، مهم دوستت داشتنهايم بود.

هر کسي دلخوشيهاي خودش را دارد، براي يکي خواب عصر مي چسبد و براي ديگري چاي داغ و هواي سرد، براي يکي قدم زدن دو نفره زير باران مي چسبد، براي ديگري ...، اما براي من همين دوست داشتنهاي يواشکي مي چسبيد، اينکه در گوشه اي و در سايه اي بايستم و در سکوتي ممتد به انتظارت بنشينم براي حتي لحظه اي ديدار. اين ديدار يواشکي مي چسبيد.

دور هستي، اما انگار بوي عطرت در فضا پيچيده است... . دوري و حال که دوري دوستت داشتنهايم از رنگ رخساره ام پيداست. دور که باشي براي ديدنت بايد رفت و اين روزها چقدر مي روم، اما هر چقدر که من مي روم تو انگار دورتر مي شوي، خاصيت دوست داشتن است ديگر، راه طولاني مي شود، ساعتها کش مي آيند در انتظار. دعاي شب و روزم شده ديدارت و دلم خوش است که آمين بگويد نسيم با من و تو بشنوي صداي آمين نسيم را و برگردي از دور به نزديک.

دلم مي خواهد روياهاي دلم را باور کنم، مي آيي يک روز از همين کوچه عبور مي کني و از کنار پنجره مي گذري و من کنار پنجره با حسن يوسفم به ديدارت مي نشينم اما شايد اينبار دوستت داشتنهايت را از چشمهايم، از نگاهم، از لبخند لبهايم، از سکوتم بخواني.

دوست داشتنت ريشه دوانده در قلبم و درختي تنومند شده، ديگر نهال نيست که با رفتنت بخشکد و تمام شود، دوريت نزديکترم کرده به تو، به دوستت داشتنهايت، به خواستنهايت، ديگر شده اي تمام وجودم، نامت که از خاطرم مي گذرد زلزله اي در دلم به پا مي شود و دوريت خرابي به جا مي گذارد که باور کردني نيست.

تمام روزها به انتظار، نه جمعه اي، نه شنبه اي، تفاوتي ندارد، همه ي لحظه ها به انتظار مي گذرد، فال حافظ گرفته ام؛ خبر از آمدن يوسف به کنعان داد، و دلداري داد که غم مخورم اما حافظ نمي داند از مصر تا کنعان که بيايي اين چشمهاي منتظر بسکه مي بارند به بيابانهاي تفتيده ي دلم ديگر توان تماشايت را از دست مي دهند. بگذار بگويم دوريت را تاب ندارم، بيا نزديک همين حواليها، به همان تماشايت دلخوشم.

تداوم يا تكرار

Wed, 29 Jan 2020 12:18:00 GMT

بدون فرزند قطع مي‌شود
بدون شاگرد
آموزش كه نباشد انسان مي‌ميرد
واقعاً مي‌ميرد
باقي نمي‌ماند
خود و تمام تلاش‌هايش

از كروسان شيبابا شروع شد
با پچ‌پچ به اوج خود رسيد
تب نان‌هايي به شكل خرچنگ
نان‌هاي كره‌اي ِ لايه‌اي
از بس تبليغ كردند
آگهي‌هاي بازرگاني تلويزيوني

ديدم بچه‌ها خوششان آمده
خيلي نرم و خوش‌مزه
تصميم گرفتم بپزم
دستوري كه از اينترنت پيدا كردم

اولي خيلي خوب در نيامد
دست‌گرمي بود ديگر
دومي اما خوب
دوست داشتند
خوردند و سپاسگزاري كردند
اما سومي...

مريم بار سوم را پخت
كار مرا ديده بود
دستور را گرفت و عمل كرد
خيلي بهتر
عالي
اصلاً زمين تا آسمان

نسل‌ها تداوم هم هستند
يكي پس از ديگري
نباشند پيشرفت نيست
اگر قرار باشد هر كدام از ما آتش را دوباره اختراع كند
چرخ را مثلاً
چقدر مگر وقت داريم؟
پيوسته درجا مي‌زنيم

تمدن از آموزش نسل‌هاي بعد تحقق مي‌يابد
به دست نسل‌هاي قبل
هر نسلي بايد ادامه باشد
نه تكرار

اما نقش ِ ما
نقش والدين
پدرها و مادرها
ما چه آينده‌اي براي جامعه خود مي‌خواهيم؟
چه مسيري را؟
طراحي كنيم
پيش‌بيني
كافيست كودكان خود را آن‌طور تربيت كنيم
در جهت اراده و خواست خود
براي جامعه خود
طوري كه مسيري را بروند
كه ما خود به آن نمي‌رسيم
چون وقت كافي نداريم
تا جامعه به جايي برسد كه «ما» مي‌خواهيم
اگر چه نه در حضور ما
در غياب ما
پيشرفت و توسعه و تمدن اين‌طور به دست مي‌آيد!

قال علي بن ابي‌طالب (ع): «أَ وَ لَيْسَ لَكُمْ فِي آثَارِ الْأَوَّلِينَ مُزْدَجَرٌ وَ فِي آبَائِكُمُ [الْأَوَّلِينَ] الْمَاضِينَ تَبْصِرَةٌ وَ مُعْتَبَرٌ إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ؟ أَ وَ لَمْ تَرَوْا إِلَى الْمَاضِينَ مِنْكُمْ لَا يَرْجِعُونَ وَ إِلَى الْخَلَفِ الْبَاقِينَ لَا يَبْقَوْنَ؟ أَ وَ لَسْتُمْ تَرَوْنَ أَهْلَ الدُّنْيَا [يُمْسُونَ وَ يُصْبِحُونَ] يُصْبِحُونَ وَ يُمْسُونَ عَلَى أَحْوَالٍ شَتَّى، فَمَيِّتٌ [فَمَيْتٌ] يُبْكَى وَ آخَرُ يُعَزَّى وَ صَرِيعٌ مُبْتَلًى وَ عَائِدٌ يَعُودُ وَ آخَرُ بِنَفْسِهِ يَجُودُ وَ طَالِبٌ لِلدُّنْيَا وَ الْمَوْتُ يَطْلُبُهُ وَ غَافِلٌ وَ لَيْسَ بِمَغْفُولٍ عَنْهُ؛ وَ عَلَى أَثَرِ الْمَاضِي مَا يَمْضِي الْبَاقِي.» (نهج‌البلاغه، خ99)
آيا اگر درست بينديشيد براى شما در آثار پيشينيان عامل بازدارنده اى نيست؟ و در نياکان گذشته شما وسيله بينايى و عبرت وجود ندارد؟ آيا نمى دانيد که گذشتگانتان باز نمى گردند و بازماندگان شما باقى نمى مانند؟! آيا اهل دنيا را مشاهده نمى کنيد که صبح و شام حالات گوناگونى دارند: يکى مى ميرد، و بر او مى گريند، و ديگرى مى ماند و به او تسليت مى گويند; يکى در بستر بيمارى افتاده، و ديگرى به عيادت او مى رود، و يکى ديگر، در حال جان کندن است. يکى به دنبال دنيا مى رود، در حالى که مرگ در پى او در حرکت است; ديگرى در عالم غفلت فرو رفته، در حالى که مرگ از او غافل نيست (آرى!) بدين گونه، بازماندگان به دنبال گذشتگان در حرکتند! (ترجمه مكارم)

مدافع سپاه (دي ماه 98)

Sat, 18 Jan 2020 12:32:00 GMT

به‌نام خدا

سلام؛

اين روزها، حال کسي رو داريم که يه برادرش، سهواً، برادر ديگرشو کشته. براي هر دو عزاداريم. به هر طرف مي‌چرخيم جز خون دل نمي‌بينيم. اينقدر قلب‌هامون آتيش گرفته که دودش آه مي‌شه مدام و جاي هر حرف و کلمه‌اي از دهانمان خارج مي‌شه. اشک‌هامون چنان به جوش اومده که گونه‌هامونو خون انداخته. بند بند استخونامون مي‌خواد از هم باز شه. نه ناي راه رفتن مونده، نه مجال گفتن. لبخند از چهره‌هامون پرکشيده و سراپا ماتميم. چطور مي‌شه حال اين روزها رو تعريف کرد؟

با اينهمه، چرا از سپاه دفاع نکنم؟ يه برادرو از دست داديم، نمي‌خوام اون يکي رو هم از دست بديم. چرا پشت سپاه نايستم و سپر ترکش‌هاي بدخواهانش نباشم وقتي يه عمر، بي مزد و بي منت، سپر بلاي همه ما بود. بي اينکه بفهميم، بي اينکه توجه کنيم، بي اينکه قدردان باشيم. سپاه، هميشه مظلوم بود. هميشه مورد طعنه بدخواه بود. هميشه همه کاسه کوزه‌ها سرش شکسته شد و هميشه کنارمون بود. سپر بلامون بود. تو سيل و زلزله، اولين گروه پيش‌قدم بود که به دادمون مي‌رسيد. سراپا خاک و گل مي‌شد، تا گرد اندوه رو از چهره‌هامون پاک کنه. توي مرزها، بيرون مرزها، زمين، هوا، آب، همه جا رو برامون پاسداري داد که آب تو دلمون تکون نخوره. که اون جريان اکران فيلم «به وقت شام»، در پرديس کوروش، لباس حقيقت به تن نکنه و تن و بدن زن و بچه بي‌دفاعو نلرزونه. سپاه، هميشه مرد بوده، وسط اينهمه نامردمي.

به قول شهيد همت، وقتي تو جبهه سرگردون شدين، ببينين آتيش دشمن کدوم طرف مي‌باره. هرجا زير آتيش دشمنه، اونجا سنگر خوديه. چرا از سپاه دفاع نکنم وقتي توپ‌خونه دشمن بسته رو سر سپاه ما. سپاه ما. سپاهي که برخاسته از دل ماست و همه همتش ما مردميم. سپاه، جان اين ملته. اگر الان پشتش نباشيم، دشمن جان ما رو مي‌گيره. اونوقت دواعش و سرکرده‌هاشون فرصت پيدا مي‌کنن ادعا و آرزوي هميشگيشونو تحقق ببخشن و در ايران، حمام خون بنا کنند.

در پايان، براي رفقام و هرکس حرفمو مي‌فهمه مي‌نويسم، براي رفع اين هم و غم عظيم و اين گرفتاري خردکننده، سفارش شده جوشن صغير بخوانيم.

بخوانيم و براي التيام دردهاي کشورمون دعا کنيم. براي فرج مولامون زياد دعا کنيم که گشايش اول و آخر، به دستان مبارک ايشون بنده و چاره دردهاي امروز و هميشه‌مونه.

زهر اين روزها (دي ماه 98)

Sat, 18 Jan 2020 12:32:00 GMT

به‌نام خدا

سلام؛

از امام صادق (عليه السلام) روايت شده كه آن حضرت فرمود: «قرآن بر چهار قسمت نازل شده است: يك چهارم درباره حلال و يك چهارم درباره حرام، يك چهارم درباره سنتها و احكام، يك چهارم درباره اخبار آنان كه قبل از شما بوده اند و آنان كه بعد از شما خواهند آمد و حلّ و فصل مسائل جاري شما [1].

آدم چيزهاي مهم و حساس رو دو دستي مي‌گيره؛ چيزي که توجه ويژه مي‌خواد، احتياط خاص مي‌طلبه، اهميت بالايي داره، وزينه، و خلاصه چيزي که بايد خيلي حواسمون بهش باشه رو بايد دو دستي بگيريم. ما قرآن رو يه دستي گرفتيم!

يک چهارم قرآن بنابر روايت، تاريخه. تاريخ هم براي خوندن و دونستن و عبرت گرفتنه. ولي ما غالباً بي توجهيم.

خدا در قرآن مي‌فرمايد:

لَقَدْ نَصَرَکُمُ اللَّهُ في‏ مَواطِنَ کَثيرَةٍ وَ يَوْمَ حُنَيْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْکُمْ کَثْرَتُکُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنْکُمْ شَيْئاً وَ ضاقَتْ عَلَيْکُمُ الْأَرْضُ بِما رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُمْ مُدْبِرينَ [2].

قطعاً خداوند شما را در مواضع بسياري ياري کرده است ، و [نيز] در روز «حُنَين» آن هنگام که شمارِ زيادتان شما را به شگفت آورده بود ، ولي به هيچ وجه از شما دفع [خطر] نکرد ، و زمين با همه فراخي بر شما تنگ گرديد ، سپس در حالي که پشت [به دشمن] کرده بوديد برگشتيد.

حنين، اسم بياباني است بين مکه و طائف که جنگ معروف حنين در اون اتفاق افتاد. اون روز مسلمونا که هميشه مظلوم و ضعيف بودن، وقتي ديدن چقدر تعدادشون زياده و از نظر تعداد به دشمن برتري دارن، مغرور شدن و پيش خودشون گفتن ما هرگز از اينا شکست نمي‌خوريم. همين غرور منشأ شکستشون شد. چون غرور با خودش غفلت هم مياره. غفلت از مسبب الاسباب. يعني من تکيه‌ام به زور بازوي خودم باشه، به علمم، به قدرت بيانم، به هر توانمندي که تو خودم مي‌بينم و غفلت کنم از اينکه سرچشمه همه اينا خداست و اگر توانمندي‌اي در من هست، فقط در سايه لطف و اراده خداست. وقتي آدم غافل مي‌شه، بايد تنبيه شه. تنبيه يعني آگاهي. يعني بفهمه کجاي کارش ايراد داره. چون بنا بر رشده. و رشد وابسته به آگاهيه.

مسلمونا مغرور شدن و به همين خاطر شکست خوردن. چنان شکستي که فقط دنبال راهي براي خلاصي از مخمصه بودن و هيچ پناهي پيدا نمي‌کردن.

حال اين روزهاي ما، اين آيه رو ياد آدم مياره. شهادت حاج قاسم که تا همين يکي دو روز پيش اصلاً برامون قابل هضم نبود، و پشت سرش اون تشييع جنازه باشکوه و غرورآفرين که فقط مي‌تونست معجزه‌اي در ايران و عراق و لبنان و ساير کشورهاي فتنه‌زده و کل دنيا باشه، و باز پشت‌بندش، سيلي محکم سپاه بر امريکاي تروريست و عقب‌نشيني وحشت‌زده امريکا، اسرائيل، و آل سعود، همه وجودمونو پر از غرور و افتخار کرد. خب طبيعي هم بود. گاهي هم گفتيم و نوشتيم که «و ما رميت اذ رميت، ولکن الله رمي»، ولي خب، خودمونيم، اونجور که بايد و شايد، اونجور از اعماق قلبمون، درنيومد. خدايي شيرمردان سپاهمون غرورآفرينن ولي خب، غرور کار دستمون داد.

اينقدر اوضاع به هم پيچيده و دردها تو در تو و مصيبت‌ها بي‌پايانه که آدم روزي هزاربار آرزوي مرگ مي‌کنه. کاش اين کابوس وحشتناک هرچه زودتر تموم شه. قلب‌هامون مالامال درده و چهره‌هامون در هم شکسته و چشمامون غم‌باره. ولي بي‌کس‌وکار نيستيم. پروردگاري داريم که اميد و توکلمون به اونه و مي‌دونيم هر بلايي سرمون مياد، در مسير رشدمونه و قراره اين پوسته‌هاي سختو بشکنيم و جوونه بزنيم و سر از اين خاک سياه دربياريم و تو آغوش آفتاب، جوونه بزنيم. مي‌دونيم خدايي که با ماست، ما رو تنها نمي‌ذاره و اين، تنها روزنه تنفسمون تو اين روزهاست.

الان هم چاره، پناه بردن به آغوش امن و مطمئن پروردگاره. بايد معنوياتمونو تقويت کنيم. ارتباطمونو با خدا قوي کنيم تا بهمون آرامش و طمأنينه بده و خودش از اين طوفان‌هاي سهمگين به سلامت عبورمون بده. بايد همونجور که ازمون خواسته از صبر و نماز کمک بگيريم: وَ اسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ [3].

اگه با خدا باشيم و حدودشو رعايت کنيم، خدا پشت ما رو خالي نمي‌کنه، قطعاً کمکمون مي‌کنه و اين وعده الهيه که إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُركُم وَيُثَبِّت أَقدامَكُم، اگر دين خدا رو ياري کنيم، زير چتر حمايت خدا قرار مي‌گيريم و ان‌شاءالله مي‌رسه روزهاي روشني که انتظارش، طاقتمونو برده:

ثُمَّ أَنْزَلَ اللَّهُ سَکينَتَهُ عَلي‏ رَسُولِهِ وَ عَلَي الْمُؤْمِنينَ وَ أَنْزَلَ جُنُوداً لَمْ تَرَوْها وَ عَذَّبَ الَّذينَ کَفَرُوا وَ ذلِکَ جَزاءُ الْکافِرينَ [4].

آنگاه خدا آرامش خود را بر فرستاده خود و بر مؤمنان فرود آورد ، و سپاهياني فرو فرستاد که آنها را نمي ديديد ، و کساني را که کفر ورزيدند عذاب کرد ، و سزاي کافران همين بود.

پ.ن.

1. كليني، محمّدبن يعقوب، اصول كافي، به تصحيح علي اكبر غفاري، تهران، دارالكتب الاسلاميه، 2/627: عن ابي عبدالله (عليه السلام) قال: انّ القرآن نزل أربعه أرباع، ربع حلال و ربع حرام، و ربع سنن و احكام و ربع خبر ما كان قبلكم و نبأ مايكون بعدكم و فصل ما بينكم.

2. سوره توبه، آيه 25.

3. سوره بقره، آيه 45.

4. سوره توبه، آيه 26.

پرواز سردار دلها به سراي دل

Sat, 18 Jan 2020 12:31:00 GMT

روزي که سردار شدي عاشقانه خريدار سر دار گشتي و همچو منصور خون پاکت نقش اناالحق زد تا جهان بر حقانيت راهت اعتراف کند.

عشق به معبود را در کوه و بيابان آموختي و راه رسيدن به معشوقت را در جهاد جستجو کردي.

اي قامتت ستون خيمه مظلومان و دستانت يادآور دستان ياري‌رسان دشت بلا

چقدر خوب توانستي مفهوم «کلنا عباسک يا زينب» را به رخ عالم بکشي

عباسِ زينب شدي و حرمت حرم بانو را به نقد جان خريدار گشتي

اي قامت بر افراشته در برابر ظلم! براي کودکان بي‌دفاع اميد و تکيه گاه بودي و براي مظلومان جهان قوت قلب

بوي مولايت را گرفته بودي، معلوم بود که درس از مکتب عاشورا آموخته‌اي که اينگونه راهي معبود گشتي

دستانت از تن جدا شد و همچون مولايت با شهپر عشق تا ملکوت عروج کردي

<** ادامه مطلب... **>

چقدر عزيز بودي سردار!

مردي از جنس نور بودي که نامداري را در بي نامي و عزت را در سادگي يافتي

گمنام زيستي اما

مشهور جهان گشتي

اي سردارفاتح اسلام! تو منتقم خون هاي به ناحق ريخته بودي و اينک جهاني براي خونخواهي ات قد علم کرده است

شهادتت گرچه کام همه را تلخ کرده اما خونت جريان ساز حادثه اي بزرگ گرديد و ملت ايران و منطقه را يکدل ساخت

اينک در فراقت ايران، ملک سليماني گشته و همه به ياد جانفشاني هايت يکصدا با خشم فرياد مي زنند:

مرگ بر آمريکا

مرگ بر اسراييل

قهرمانِ من...

Sat, 18 Jan 2020 12:29:00 GMT

هنوز چندروزي از ميلاد عقيله‌ي بني هاشم نميگذرد..‌ صبح جمعه سيزده دي ماه نود و هشت بود... چشم که گشوديم از خواب آرام شبانه‌مان... خبر رفتنتان بر سرمان آوار شد... گويي من هنوز در همان لحظه مانده‌ام... گويي سالـهاست در آن لحظه مرده‌ام... حالا ديگر خواب از چشمانمان ربوده شده:"( گويي جهان بي شما خالي است سردار... اين خلا را با تمام جان احساس مي‌کنم... حقيقتا احساس ميکنم دوباره پدر از دست داده‌ام... يک جوري در دلها ريشه دوانده‌ايد که از پدر هم عزيزتر شده‌ايد... حالا دارم مفهوم "بابي انت و امّي" را با پوست و استخوان مي‌فهمم... اصلا من فکر ميکنم شما رفتيد تا تصويري از عاشورا و فاطميه را توامان براي ما مجسّم کنيد... روضه‌ها يکجا در شما جمع شده‌اند... يک طرف دستـ ـهايِ بريده‌تان... يک طرف پيکرِ ارباً اربايتان... و يک طرف آتشِ افتاده بر جانتان به دست شقي‌ترينِ آخرالزمانيان ... راستي کسي که اينگونه پيکرش در آتش سوخت نبايد ميهمان بانويي شود که بين در و ديوار سوخته صدا کرد: ولدي مهدي؟...
شفقت با ابهت در چشمانتان درآميخته... فروتني و صلابت از نگاهتان فرو مي‌ريزد... شما جمع اضداديد... حقا که شما مصداق "اشداء علي الکفار و رحماء بينهم"ايد...

هميشه با خودم مي گفتم چطور مي شود آدمي در عين رأفتِ بي نهايت، صلابتِ بي نهايت داشته باشد... انگار خدا شما را فرستاد تا اين تعبير را براي ما معنا کنيد...

لرزه بر اندام دشمنان مي افکنديد ولي با مومنين در نهايت مهرباني بوديد... و بالمومنين رئوف رحيم

مدتي بود از معنويات فاصله گرفته بودم... هيچ چيزي مثل شهادت شما نمي توانست مرا تا عمق معنويت ببرد... حالا مانده تا اثرات شهادت شما را ببينيم سردار...

پ.ن: حاج قاسم حرف از شما تمامي ندارد...
آن روز که در راهپيمائي دانشگاهي شرکت کرده بودم از هر قشري ديدم که اشک بر ديده داشتند... راستي که شما فراجناحي بوديد...
راستي شنيده‌ بودم اسم خيابان نوروزيان، را که دانشگاهمان در آن ماوي گزيده به نام شما تغيير داده‌اند... ... امروز که چشمم به تابلو بلوار شهيد سردار قاسم سليماني افتاد اشک از چشمانم سرازير شد...
دست پدرانه‌تان را در همين نزديکي‌ها بر سرمان کشيده‌ايد:"(

شما رفتيد، ما مانديم و يک دنيا دلتنگي... اي کاش مي شد يکبار ما را هم به نام صدا بزنيد... اي کاش ما هم محبت پدرانه‌ي شما را لمس مي‌کرديم... از آن بالاها هواي ما را داشته باش:(

پ.ن2: امام خميني رحمه الله عليه: شهدا شمع محفل دوستانند، شهدا در قهقهه مستانه شان و در شادي وصولشان "عند ربهم يرزقون" اند و از نفوس مطمئنه اي هستند که مورد خطاب "فادخلي في عبادي و ادخلي جنتي" پروردگارند.

شهادت گواراي وجودتان فرمانده

#سردار_سليماني
#مدافع_حرم
#عزيزترين_سردار
#قهرمان_من

لانعلم منه الا خيرا

Sat, 18 Jan 2020 12:26:00 GMT

معلم خواسته بنويسد
انشا
پنج دليل كه مردم سردار را دوست دارند

خلاصه‌اش در يك عبارت خلاصه مي‌شود:
ما جز خوبي از او نديديم!

وَ قَالَ (عليه السلام) لَمَّا بَلَغَهُ قَتْلُ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي بَكْرٍ: «إِنَّ حُزْنَنَا عَلَيْهِ عَلَى قَدْرِ سُرُورِهِمْ بِهِ، إِلَّا أَنَّهُمْ نَقَصُوا بَغِيضاً، وَ نَقَصْنَا حَبِيباً.» (نهج‌البلاغه، ح325)
وقتى خبر شهادت محمّد بن ابو بكر به او رسيد، آن حضرت فرمود: اندوه ما بر او به اندازه خوشحالى دشمنان به اوست، با اين تفاوت كه آنها دشمنى را از دست دادند، و ما دوستى را. (ترجمه انصاريان)

پ.ن.
البته كه در نگارش اين انشا كمك كردم
املا كردم يعني
به تنهايي اطلاعات كافي نداشت

نمايشگاه ِ شهربازي

Sat, 18 Jan 2020 12:20:00 GMT

اگر چه مخاطب ما نبوديم
مخاطب اين نمايشگاه
اما
براي كودكان جالب است
ديدن ابزارهايي كه براي سرگرمي انسان‌ها ساخته مي‌شود
حجم بالاي اين توليدات
تا حواس همه ما را پرت كند
از هدفي كه براي آن خلق شده‌ايم

شهر آفتاب
سه سالن بزرگ
تقريباً سه برابر نمايشگاه‌هايي كه تا به حال ديده‌اند
دو ساعت طول كشيد
زماني كه بتوانند تمام غرفه‌ها را بازديد كنند

اين همه هزينه
اين همه انرژي
اين همه كار و فعاليت
براي چه؟
فقط براي اين‌كه انسان سرگرم شود؟

انسان ِ شهري
برده كار است
وقتي قيمت‌ها را سرمايه تعيين مي‌كند
كار بي‌ارزش مي‌شود
كار ِ زياد
درآمد ِ كم
مجبور است بيشتر كار كند
زيرا بيشتر ميل به مصرف دارد
وقتي كالاها در خانه توليد نمي‌شوند
وقتي كارخانه‌ها
انحصار توليد را در دست مي‌گيرند
و مگامال‌ها
فروشگاه‌هاي زنجيره‌اي بزرگ
انحصار توزيع را

زرق و برق تنوّع كالاها
هزينه‌هاي زندگي را بالا مي‌برد
كار بايد بيشتر شود
تا تأمين‌كننده نيازها شود
خستگي بيداد مي‌كند
افسردگي مي‌كُشد
تفريح سر بر مي‌آورد
حالا ديگر تفريح هم انحصاري مي‌شود
در انحصار شركت‌هاي بزرگ سرگرمي‌سازي
امثال ديزني‌لند

يك نظام بسته است
كاپيتاليزم
انسان؛ سوخت ِ آن است
خودش نمي‌داند
بازي مي‌سازند تا نفهمد
اگر چه بالوجدان حس مي‌كند چگونه در اين اقتصاد ِ ظالمانه «مصرف» مي‌شود!

قال أميرالمؤمنين (ع): «مَنْ أَصْلَحَ أَمْرَ آخِرَتِهِ، أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ دُنْيَاهُ» (نهج‌البلاغه، ح89)
كسى كه امر آخرتش را اصلاح كند خداوند امر دنيايش را اصلاح مى‌كند (ترجمه مكارم)

ساختار ِ انقلابي

Sat, 18 Jan 2020 12:20:00 GMT

انسان‌ها تك‌تك كار مي‌كنند
اما
وقتي جامعه تشكيل مي‌شود
كارها در هم منحل مي‌گردد
تركيب مي‌شود
محصول چيست؟
در چه مسيري‌ست؟
مقصد كجاست؟
جايي كه ساختار ِ جامعه تعريف مي‌كند

وقتي واحد اندازه‌گيري ِ كار «پول» باشد
نه طلا
نه نقره
بلكه اسكناس
برگه‌هايي اعتباري كه ارزش واقعي ندارند
ارزش اسمي
ارزشي كه بانك به آن‌ها مي‌دهد
و پيوسته از آن مي‌كاهد
هر وقت كه دلش بخواهد
سرمايه؛ محور مي‌شود
چرا؟
زيرا سرمايه است كه سود را تعيين مي‌كند
ربا را
قيمت كالا و خدمات را
در نسبت عرضه و تقاضا تعيين مي‌شود
تقاضا دست كيست؟
دست ِ سرمايه

كله‌پاچه را ببين
سيرابي
يك وقتي اضافات گوسفند بود
دورريختني
فقرا و كارگران برداشتند
پختند و انرژي زحمات خود كردند
قدرت بگيرند

چه شد؟
سرمايه روي آن دست گذاشت
تقاضا را بالا برد
وقتي كسي هست كه صدهزار تومان بخرد
ديوانه است هزار تومان به تو بفروشد؟
لاكچري شد
كله‌پزي‌هاي ته خياباني
شدند طباخي‌هاي دو نبش سر خيابان
تميز و خوشگل و پر از تزئينات
غذا را هم ديگر در ظروف چيني سرو مي‌كنند
ديگر همان هم نصيب كارگر نمي‌شود!

قرار بر اين نبود
قرار بر اين نيست
انقلاب قرار است در خدمت مستضعفان باشد
اما چگونه؟
اين شعار چگونه بايد محقق شود؟
وقتي ساختار جامعه عوض شود
وقتي
قدرت از سرمايه گرفته شود
وقتي
علم و قدرت و منزلت انسان‌ها را با «پول» ارزشگذاري نكنند
روزي كه
رشته‌هاي دانشگاهي بر اساس درآمدشان پرانتخاب نشوند
اين‌همه مردم نروند سراغ پزشكي مثلاً

ساختار را بايد دانشمندان طراحي كنند
تغيير دهند
شعارهاي اسلامي و مردمي انقلاب فقط آن روز محقق خواهد شد
با كاپيتاليزم نمي‌شود!

كتب مولانا أميرالمؤمنين (ع): «أَسْرَعْتَ الْكَرَّةَ وَ عَاجَلْتَ الْوَثْبَةَ وَ اخْتَطَفْتَ مَا قَدَرْتَ عَلَيْهِ مِنْ أَمْوَالِهِمُ الْمَصُونَةِ لِأَرَامِلِهِمْ وَ أَيْتَامِهِمُ اخْتِطَافَ الذِّئْبِ الْأَزَلِّ دَامِيَةَ الْمِعْزَى الْكَسِيرَةَ، فَحَمَلْتَهُ إِلَى الْحِجَازِ رَحِيبَ الصَّدْرِ بِحَمْلِهِ غَيْرَ مُتَأَثِّمٍ مِنْ أَخْذِهِ، كَأَنَّكَ -لَا أَبَا لِغَيْرِكَ- حَدَرْتَ إِلَى أَهْلِكَ تُرَاثَكَ مِنْ أَبِيكَ وَ أُمِّكَ. فَسُبْحَانَ اللَّهِ! أَمَا تُؤْمِنُ بِالْمَعَادِ، أَوَ مَا تَخَافُ نِقَاشَ الْحِسَابِ؟ أَيُّهَا الْمَعْدُودُ كَانَ عِنْدَنَا مِنْ أُولِي الْأَلْبَابِ، كَيْفَ تُسِيغُ شَرَاباً وَ طَعَاماً وَ أَنْتَ تَعْلَمُ أَنَّكَ تَأْكُلُ حَرَاماً وَ تَشْرَبُ حَرَاماً» (نهج‌البلاغه، نامه41)
به سرعت حمله کردى و با عجله بر بيت المال پريدى و آنچه در قدرت داشتى از اموالشان که براى زنان بيوه و يتيمان آنها نگهدارى مى شد ربودى. همانند گرگ چالاکى که بزغاله مجروح و استخوان شکسته اى را بربايد، آن گاه آن را با خاطرى آسوده به سوى حجاز حمل کردى بى آنکه در اين کار احساس گناه کنى. دشمنت بى پدر باد، گويا ميراث پدر و مادرت را براى خانواده ات مى بردى. سبحان الله آيا به معاد ايمان ندارى و از بررسى دقيق حساب روز قيامت نمى ترسى؟! اى کسى که در گذشته نزد ما از خردمندان به شمار مى آمدى، چگونه آب و غذايى را گوارا مى نوشى و مى خورى در حالى که مى دانى حرام مى خورى و حرام مى نوشى؟ (ترجمه مكارم)

عوددان

Sat, 18 Jan 2020 12:20:00 GMT

خيلي معطّر است
چقدر جالب
با سوختن خود
چقدر فضا را خوشايند مي‌سازد

بچه كه بودم فقط يك نوع مي‌شناختم
هماني كه از مشهد معمولاً سوغات مي‌آوردند
رنگ سورمه‌اي
و فقط همان يك بوي معروف را

چندي پيش اما
در يك نمايشگاهي
در همين شهر قم
انواع مختلفي ديديم
با بچه‌ها
گفتم هر كدام يكي انتخاب كنيد
كردند

گاهي كه بوي سرخ‌كردني مثلاً در خانه پخش شود
يا هوس يك بوي خوش داشته باشيم

فقط امان از خاكسترش
هر جا كه باشد مي‌ريزد
براي همين يكي ساختيم
با دو قطعه چوب
جايي براي استقرار عود ِ روشن‌مان

اقتصاد مقاومتي در سطح خانواده همين
اين‌كه
هر چه نياز داريم بسازيم
تا مي‌توانيم
ما مقاوميم
حالا هر چقدر هر چيزي را كه دلشان بخواهد گران كنند
گراني بلاي جان انسان‌هاي شهري‌ست
كساني كه بيشتر از توليد، مصرف مي‌كنند، خريد مي‌كنند يعني!

قال ابن ابي‌طالب (ع): «اعْمَلُوا فِي غَيْرِ رِيَاءٍ وَ لَا سُمْعَةٍ، فَإِنَّهُ مَنْ يَعْمَلْ لِغَيْرِ اللَّهِ يَكِلْهُ اللَّهُ [إِلَى مَنْ] لِمَنْ عَمِلَ لَهُ» (نهج‌البلاغه، خ23)
اَعمال خود را از ريا و سُمعه، پاک کنيد! چرا که هر کس، کارى براى غير خدا انجام دهد، خداوند، او را به همان کس وامى گذارد (تا پاداشش را از او بگيرد). (ترجمه مكارم)

مادرسالار

Sat, 18 Jan 2020 12:20:00 GMT

يكي از خوانندگان وبلاگ فرستاد
لينك زير را
http://www.ninisite.com/discussion/topic/1519111

وقتي خواندم
گلايه‌هاي بعضي فرزندان از آزار مادرانشان
ياد سريال پدرسالار افتادم

مردي بود مقتدر
اما مراقب
تاكسي براي فرزند خريده
براي ديگري مغازه
سرمايه زندگي‌شان را تأمين مي‌كرد
نگران خرج و مخارج‌شان
خنده بر لب
شاد و مهربان
اما
تا امر و نهي مي‌كرد
فوراً محكوم به استبداد مي‌شد
يك پدر ديكتاتور

طرد شد
شكست خورد
منفور
خلع يد
در نهايت نيز
در انتهاي سريال
تمام پدران جامعه ايراني را از قدرت ساقط كرد
واقعاً كرد

در مقابل
فيلم سينمايي مادر
يك اثر ماندگار
درخشان
برنده جوايز بسيار

اين‌بار اما
مادري اقتدارگرا
پيوسته بر سبيل امر و نهي
فرزندان در وحشت از اراده قاهره او
حتي لات‌ترين و جاهل‌ترين‌شان
از همه اقشار جامعه
مثل موش
خميري در دست مادر
هرگز لبخندي بر لب او نمي‌بيني
قرار هم نيست تأمين‌كننده نيازهاي مادي فرزندان باشد
همه بايد گرد او بچرخند
در تأمين حوايجش
درست مثل پروانه
فقط چون مادر است
او حق دارد مستبد باشد
چون بهشت زير پاي اوست

اثر اين دو اثر چه شد؟
مي‌بينيم
نمي‌بينيم؟!
حق امر و نهي كه در مقابل حق تأمين مالي بود را سلب كرد
حق امر و نهي بدون تأمين مالي را اعطا
يك‌سويه شد

رسانه قدرت دارد
معلّم ِ جامعه است
دانشگاه عمومي
فرمايش مبارك حضرت امام راحل (ره)

ابوموسي‌ست ديگر
اسير كيد عمروعاص
انگشتر از يك دست بيرون مي‌آورد و در دست ديگر مي‌كند

وقتي حقوق از جاي خود خارج شوند كار دست همه مي‌دهند
ندادند؟!
دادند، آري دادند، داريم مي‌بينيم!

قَالَ (عليه‌السلام): «إِنَّ الْأُمُورَ إِذَا اشْتَبَهَتْ، اعْتُبِرَ آخِرُهَا بِأَوَّلِهَا» (نهج‌البلاغه، ح76)
هنگامى كه كارها مشتبه شوند (و آينده روشن نباشد) آخرشان را بايد به اوّلشان سنجيد. (ترجمه مكارم)

پ.ن.
ديكتاتورشيپ را در پوستر فيلم هم مي‌شود ديد! :)

سايه نشين...

Sat, 18 Jan 2020 12:19:00 GMT

نمي دانم چرا با من دشمني مي کند اين زمان؟ خاطره هايت را يک به يک کمرنگ مي کند، تصويرت را مبهم، کارش به جايي رسيده است که هبوط کرده ام از يقين و روي جاده ي ترديد سرگردان بر جاي مانده ام. ديگر نمي دانم بودي يا در تابلوي خيالم تو را به تصوير کشيدم.

بالاي سرم ايستاده بودي و سايه بودي روي سرم. آري سايه نشينت بودم، سر به آسمان بردم تا سر از سايه بيرون کشم و در زلالي آب و روشنايي آفتاب و درخشندگي مهتاب تو را ببينم. نقشت را در پرده ي چشمانم کشيدي و جاري شدي در رگهايم و رسيدي به دلم و از دلم جاري شدي در جانم.

در نگاهم نشسته بودي، در دلم نقش بسته بودي، فقط تو را مي ديدم. با گلها در دشت نشسته بودي، پرندگان به شوق ديدار تو رنج هجرت را به دوش مي کشيدند و از شوق ديدار تو مي خواندند و من در پر پرواز پرندگان تو را مي ديدم، دريا تو را ديده بود و نقش چشمان تو را گرفته بود. درختان سرو براي ديدن تو سر به آسمان برده بودند، بيد از شوق ديدار تو مي لرزيد. گويي همه ي چشم ها براي ديدن تو آفريده شده بودند.

اما ... زمان و زمانه دست به دست هم دادند تا تو را در روزگار گم کنم، يا شايد زماني در زمانه تو را جا گذاشتم و از تو عبور کردم. شايد چشمانم را در لحظه اي بستم و يا دستم در شلوغيهاي روزگار از دست تو جدا شد و تو را گم کردم. مدتهاست هبوط کرده ام از يقين و در خيابانهاي ترديد به دور خود مي گردم. و چه دردي ست اين ترديد... .

مسأله شرور در عالم

Sat, 18 Jan 2020 12:15:00 GMT

شر را عدمي معنا كرده‌اند+
فلاسفه ما
چرا؟
واضح است
از خير محض شر صادر نمي‌شود
فاقد شيء چگونه مُعطي آن باشد؟
خلاف خِرد و حكمت

زلزله اگر روي مي‌دهد
سيل
ويراني
توفان و خرابي
عدم است
عدم ثباب زمين
عدم ثبات آب
عدم ثبات هوا
همه شرور اين‌طور است
با عدم ِ خير تعريف مي‌شوند

فلاسفه ما
نمي‌توانستند
آثار خردمندانه‌اي لحاظ كنند
براي شر
آن را محض ِ بدي مي‌ديدند

استاد حسيني (ره) اما
طور ديگري تعريف مي‌كند
او
شر را
بر سبيل حكمت مي‌بيند
شر، خير مي‌شود
و وجودي بودن آن
ضرري به خير محض نمي‌زند
به خالق

از نگاه او
در فلسفه اصالت ولايت
شر عدمي نيست
وجودي‌ست
اما
وجودي كه خيري در آن است

پروردگار
انسان را
داراي اختيار خلق كرده است
و لازمه اختيار
اين‌كه بتواند خير يا شر اراده كند
آن‌هنگام كه انسان خير را اراده كند
فاعل آن خير
اراده ربوبي‌ست
امري مشخص و بدون اشكال
اما
هنگامي كه شر را اراده كرد
باز هم
فاعل اراده ربوبي‌ست!

اين شر
پس از آن‌كه خلق شد
به اراده پروردگار
اما به واسطه خواست مخلوق
فشاري در عالم براي مؤمنين ايجاد مي‌كند
اين فشار امري وجودي‌ست
اين فشار
مؤمنين را به تب و تاب مي‌اندازد
آن‌ها را در ايمان‌شان راسخ‌تر مي‌كند
و فرصت رشد و بالندگي فراهم
انسان‌هاي مومن در فشار شر است كه آزموده مي‌شوند
و
خير فراوان‌تري از عمل آن‌ها بروز مي‌كند
اين خير
آثاري فراوان‌تر از شر دارد

بنابراين
برآيند آن شر در اين خير مضمحل شده
نتيجه
خيري فراتر خواهد بود

پس
تمام شرور عالم
در مقصد
هنگامي كه جمع جبري خير و شر را ملاحظه كنيم
خير خواهد بود
جهت عالم
رو به رشد و تكامل
و شر
ابزاري براي بروز و ظهور خير
اگر چه نه به نحو اراده استقلالي خداي تعالي
كه به واسطه اراده او بر آزادي اراده مخلوقات بر اراده خير و شر

اصل ِ اختيار خير محض است
و اگر اجازه شر به اختيار داده نمي‌شد
اصل ِ اختيار نفي مي‌شد
نقض غرض مي‌شد

در اين فلسفه
هم شر وجودي‌ست و هم خير
هر دو واقعيت‌هاي دنياي ما
و هر دو
در نتيجه
در كشاكش هم
جهان را به سوي خير بيشتر پيش مي‌برند

نه به معناي اين كه افراد شرور
درجه پيدا كنند
اجر و قرب
توجيهي شود براي اعمال زشت‌شان
كه آن‌ها به واسطه اراده‌شان بر شر
پيوسته سقوط مي‌كنند
عقاب مي‌شوند و مؤاخذه

اما
آثار فعل آن‌ها
هرگز
نمي‌تواند جهان را از حركت به سوي رشد باز دارد
بالعكس
پيوسته بر خير جهان مي‌افزايد
كه اگر نبود
رشد و تكامل متوقف
يا بسيار كند
مثل وقتي كه بازي «دو دوزه» مي‌شود
حتي اگر ببري هم بازنده‌اي
بُرد ِ تو همان باخت ِ توست
شرّ اگر چه «هست» ولي در نهايت «بازنده» است
و فلسفه وجود شر «اختيار» است!

سلامتي در سرما

Wed, 01 Jan 2020 07:17:00 GMT

از چهارده سال پيش
من هم مانند خيلي از مردم
براي رهايي از سرماي زمستان
خانه را ايزوله مي‌كردم

شكاف‌هاي در و پنجره را درزگير مي‌زدم
پلاستيك‌هاي بزرگ پشت پنجره‌هاي حياط
پرده‌هاي ضخيم
هدف چه؟
با كمترين مصرف انرژي خانه را گرم نگه دارم

چند سالي بود
هر سال
اول فصل سرما
همين كارها
و نتيجه
البته كه با يك بخاري كوچك تمام فضاي خانه گرم مي‌ماند
تمام روز
مصرف اندك انرژي
و
اما
بيماري از ما دور نمي‌شد
بالاخره يكي دو سرماخوردگي شديد داشتيم
هر سال
در فصل پاييز و زمستان

چند سال پيش
مطلبي به چشمم خورد
متخصصي مي‌گفت:
دليل عمده سرماخوردگي سرما نيست، آلودگي هواست!

او معتقد بود
اين‌كه فضاي خانه را بسته نگه مي‌داريم
عوامل بيماري‌زا در محيط رشد مي‌كنند
در هوا
افزايش مي‌يابند
و
نتيجه مشخص است
ما از اين هواي ساكن و آلوده استشمام مي‌كنيم
هواي راكد مي‌گندد!

چند سالي‌ست روال را عوض كرده‌ايم
ديگر از پلاستيك و درزگير خبري نيست
ديگر خانه را مهر و موم نمي‌كنيم
امسال هم مثل سال‌هاي قبل
اين برنامه روزانه را در پيش گرفته‌ايم:

دماسنج نصب بر ديوار
دماي هوا 25 درجه سانتي‌گراد
بخاري را همين‌قدر تنظيم مي‌كنيم

نزديك غروب
بخاري را روشن مي‌كنيم
تا شب و هنگام خواب گرم مي‌شود
در و پنجره هم بسته
صبح اما
بخاري را كه خاموش مي‌كنيم
هوا هنوز گرم است
در حد همان 25 درجه سانتي‌گراد
نزديك ظهر
تمام در و پنجره‌ها را باز مي‌كنيم
تمامشان را
و هوا
اگر چه هواي كمي سرد
تمام خانه را فرا مي‌گيرد
هواي خانه بالكل عوض مي‌شود
كمي سرد مي‌شود
ولي
سر ظهر است و خيلي محسوس نيست
نزديك غروب
در و پنجره‌ها را مي‌بنديم
بخاري روشن
دوباره دما به 25 درجه سانتي‌گراد باز مي‌گردد
و شب مطبوع و خوبي را پشت سر مي‌گذاريم
با هوايي كه كاملاً تازه و سالم است!

خيلي خوب
عالي اصلاً
دفترچه بيمه سفيد مانده
هزينه درمان كاهش يافته
نه فقط بيماري از خانه ما دور شده
كه روحيه شادي هم پيدا شده
خنكي خانه اسباب شادابي‌ست
برخلاف گرما
گرمايي كه خمودي و خواب‌آلودگي مي‌آورد

مگر همين مردم ما در تابستان كولرهاي گازي راه نمي‌اندازند
آن‌قدر مصرف برق كه به خاموشي منتهي شود
دماي خانه را زير 23 درجه سانتي‌گراد نگه مي‌دارند
حالا در زمستان
چه مي‌شود كه همه مي‌خواهند در 35 درجه سانتي‌گراد زندگي كنند؟

از عدم اطلاع است
چون فكر مي‌كنند اين‌طور ديگر بيمار نمي‌شوند
در حالي كه سلامتي
در استفاده از هواي آزاد است!

امام علي (ع): «لَا يَنْبَغِي لِلْعَبْدِ أَنْ يَثِقَ بِخَصْلَتَيْنِ: الْعَافِيَةِ وَ الْغِنَى؛ بَيْنَا تَرَاهُ مُعَافًى إِذْ سَقِمَ، وَ بَيْنَا تَرَاهُ غَنِيّاً إِذِ افْتَقَرَ» (نهج‌البلاغه، ح426)
سزاوار نيست انسان به دو چيز اطمينان پيدا كند: سلامتى و ثروت. چراكه در همان حال كه انسانى را تندرست مى بينى ناگهان بيمار مى شود و در همان حال كه او را ثروتمند مشاهده مى كنى ناگهان فقير و مستمند مى گردد. (ترجمه مكارم)

سلبريتي هاي مذهبي

Wed, 01 Jan 2020 07:16:00 GMT

يَا نِعْمَ الطَّبِيبُ

پيرمرد در جمع دوستان و شاگردانش نشسته بود. ناگهان مردي ميانسال که دست فرزند نوجوانش را محکم گرفته بود بر آن‌ها وارد شد. روبروي پيرمرد نشست و گفت: فرزندم بيماري لاعلاجي دارد و پزشکان از او قطع اميد کرده‌اند. کمکم کنيد. پيرمرد يک حبه قند از قندان روي زمين برداشت؛ سلامي به اباعبدالله عرض کرد؛ اشکش جاري شد؛ قند را با اشک چشمانش مرطوب کرد و در دست پدر نگران گذاشت. مرد از جا برخاست و به همراه فرزندش رفت. حاضرين در سکوت و تعجب فقط نظاره کردند. فرداي آن روز مرد ميانسال دوباره دست در دست فرزندش اما اين بار گريان وارد شد. به سمت پيرمرد رفت و گفت: امروز پزشکان گفتند پسرم شفا گرفته!

اين ماجرا مربوط به ده قرن پيش نيست؛ و آن پيرمرد هم شيخ صدوق يا علامه حلي نبوده است. هنوز سي سال از وقوع اين داستان نمي‌گذرد. البته آن پيرمرد نيز مرحوم شيخ جعفر مجتهدي يا آيت‌الله بهجت (ره) نيست. پيرمرد اين قصه مداح ساده و بي‌آلايشي به نام مرحوم نادعلي کربلايي است و خيلي از حاضرين آن جلسه هم که شاهد آن ماجرا بودند، هنوز در قيد حيات‌اند. حاج نادعلي پدر سه شهيد و رييس جامعه مداحان غرب تهران بود که شاگردان فراواني را تربيت و راهي محافل مذهبي کرد. در زندگي او و بسياري از ذاکران قديمي و پيرغلامان اهل بيت (ع) کراماتي از اين دست کم نبوده و نيست. آن‌ها روضه‌خوانان صاف و زلالي بودند که مردهاي متعصب قديم اهل و عيال شان را با اعتماد به چشم پاک ايشان رها مي‌کردند تا به خانه شان بيايند، عبا بر دوش گوشه‌اي روي يک صندلي ساده بنشينند، براي بانوان حاضر در مجلس چند خط روضه سيدالشهدا بخوانند، چاي روضه را بنوشند، صله اندک را از داخل نعلبکي بردارند و در کمال احترام بروند تا يک ماه بعد دوباره بيايند و با صداي زخمي شان دل‌هاي اهل خانه را ببرند کربلا. اغلب آن‌ها پاکت‌هايي را که از باني‌ها مي‌گرفتند نمي‌شمردند و برايشان روضه خانگي پيرزني تنگدست با مجلس فلان بازاري ثروتمند تفاوتي نداشت. پاي ثابت نماز جماعت مسجد محله بودند و مسجدي‌ها در غياب روحاني پيش نماز، به آن‌ها اقتدا مي‌کردند.

حالا تنها پس از گذشت دو يا سه دهه از زندگي مرشداکبرها و نادعلي‌ها و علامه‌ها و شاه حسين‌ها و ناظم‌ها، سبک زندگي و مختصات اجتماعي مداحان اهل بيت (ع) آنچنان تغيير کرده که برخي مداحان رنگ ساعت و دکمه سرآستين شان را با دکور پشت سرشان هماهنگ مي‌کنند! آرايشگر خصوصي دارند و با مدل موهاي خامه‌اي و تيفوسي و تَن تَني روي منبر امام حسين (ع) مي‌ايستند! دندان‌هايشان را به رنگ صدفي لمينت مي‌کنند، فالوور مي‌خرند و براي تبليغات هيات‌هايشان به برخي کانال‌هاي مجازي و صفحات اينستاگرام پول مي‌دهند! کم‌کم واژه‌هايي مانند مداحان سلبريتي يا سلبريتي‌هاي مذهبي، واژه‌هايي پرتکرار در ادبيات غيررسمي هياتي‌ها شده است. البته هر دوره تاريخي ويژگي‌ها و اقتضائات خودش را دارد و نمي‌توان با متر و معيار گذشته‌ها و گذشتگان، امروز و امروزي‌ها را اندازه گيري کرد. لکن هيات‌ها، مداحان، مداحي‌ها و محصولات فرهنگي وابسته شان، زيرمجموعه دين و آيين‌هاي دين مدارانه محسوب مي‌شوند؛ پس بايد رواج پديده‌هاي فرهنگي در اين حوزه با اصول و مباني ديني سنجيده شود.

هنگام بررسي واژه‌هاي ترکيبي مانند مداح سلبريتي يا سلبريتي مذهبي، ابتدا بايد هر دو واژه را در حيطه ادبيات خودشان معنا کرد. زيرا خاستگاه اين واژگان کيلومترها از يکديگر فاصله دارد. بنيان‌هاي تاريخي و اعتقادي مداحي و مدح اهل بيت عصمت و طهارت در قرون اوليه ظهور اسلام و ريشه واژه سلبريتي در سبک زندگي انسان مدرن و گسترش رسانه‌هاي تکنولوژيک نوين است. مضاف بر اين که سلبريتي‌گري و زندگي با قواعد حرفه‌اي يک سوپراستار در چارچوب اصول و قواعد سبک زندگي ديني قابل بحث و بررسي است.

مداحي چيست؟ مداح کيست؟

در برخي از منابع شيعي آمده است که توبه حضرت آدم (ع) آن هنگام پذيرفته شد که جناب جبرائيل اسماء مقدس پنج تن آل عبا را به او آموخت و حال او با شنيدن نام حسين (ع) دگرگون شد. از جبرائيل دليل دگرگوني اش را پرسيد و او ماجراي کربلا و عاشورا را براي حضرت آدم (ع) تعريف کرد. آن گاه اشک از چشمان حضرت ابوالبشر جاري شد و توبه اش مورد قبول باري تعالي قرار گرفت. استاد سازگار با نگاهي به اين روايت سروده است:

روضه‌خوان تو خدا گريه‌کن تو آدم

اشک ارثي است که ذريه آدم دارد

در فهرست ذاکران مصيبت‌هاي سيدالشهدا پس از جبرائيل (ع) نام پيامبر اکرم (ص) ديده مي‌شود. در تاريخ آمده حضرت رسول در ايام بارداري حضرت فاطمه (ع) بر دخترش وارد شد و ماجراي شهادت حسينش را براي او شرح داد. هر کدام از ائمه اطهار نيز به فراخور وقايع گوناگون، گوشه‌هايي از مصيبت اعظم عالم را بيان کرده‌اند. لذا روضه‌خواني و اقامه عزاي اباعبدالله فعلي از افعال خداوندي و حضرات معصومين به شمار مي‌آيد. شاعران ستايشگر اهل بيت (ع) همواره توسط ايشان مورد عنايت بوده و صله‌هاي مادي و معنوي متعددي از دستان مبارک حضرات معصومين دريافت کرده‌اند. يکي از معروف‌ترين اين عنايات، ماجراي اهداي عباي امام رضا (ع) به دعبل خزاعي است. در ادوار گوناگون فرهنگ شيعه، با توجه به گرايش‌هاي اجتماعي مختلف و آداب و رسوم اقوام، احياگران نام و ياد و مرام جانشينان رسول اکرم (ع) پس از عالمان ديني و در کنار قاريان قرآن هميشه ارج و قرب فراواني داشته و در‌هاله‌اي از تقدس زير ذره بين نگاه مردم بوده‌اند. از همين روي بايد از قوانين نوشته يا نانوشته‌اي تبعيت مي‌کردند. فتوت نامه‌هايي که در تعليم و شرح آداب و رسوم و اعتقادات و اخلاقيات در آيين فتوّت يا جوانمردي نگاشته شده اند نمونه‌هايي براي قوانين مکتوب اين جماعت محسوب مي‌شوند. هم چنين در طول تاريخ شيعه، تمام نوآموزان هنر شعر و پرده‌خواني و مرثيه سرايي و شبيه‌خواني از همان ابتدا در محضر اساتيد فن علاوه بر يادگيري فنون، آداب و اخلاق را نيز فرا مي‌گرفتند. درک استاد تا جايي حائز اهميت بود که خود مخاطبان ـ همان مردم کوچه و بازار ـ کسي را که شاگردي نکرده بود، علف خودرو انگاشته و از کنارش عبور مي‌کردند

گلي که تربيت از دست باغبان نگرفت

اگر زچشمه خورشيد سر زند، خودروست

نام شاعران، مداح و راويان داستان‌هاي ولايي و نقالان و تعزيه‌خوان‌ها در بين عاشقان خاندان ولايت دهان به دهان مي‌چرخيد و خواهي نخواهي به شهرت مي‌رسيدند. لکن خوشنام‌هاي اين عرصه کساني بودند که همّ و غمشان دعوت خلق‌الله به معشوق حقيقي بود نه دعوت به خويش!

شهرت در دين اسلام

در تمام آموزه‌هاي ديني اسلام، يکي از رذايل اخلاقي که انسان را به ورطه‌هاي خطرناکي مي‌کشاند شهرت‌طلبي است. در سوره مبارکه قصص آيه 83 آمده است: «اين منزل آخرت (بهشت) را براي کساني قرار مي‌دهيم که در روي زمين قصد برتري و فساد ندارند.» مفسرين ذيل واژه برتري آن را به شهرت و جاه معنا کرده‌اند. امام علي (ع) راه سلامت دين و دنيا را فرار شهرت دانسته و مي‌فرمايد: «خود را بلند نکن تا بر سر زبان‌ها نيفتي و شناخته نشوي،‌ خود را پنهان کن و ساکت باش تا سالم بماني.»

شهرت‌طلبي در بيانات ائمه هدي آن چنان مذموم معرفي شده که حتي درباره عبادات نيز به دوري از آن سفارش کرده‌اند. امام رضا (ع) مي‌فرمايد: «کسي که خودش را به عبادات مشهور کند، او را در دينش بي‌غل و غش ندانيد که خدا شهرت به عبادت و شهرت به لباس را مبغوض و دشمن داشته است.»

سلبريتي کيست؟

واژه سلبريتي در زبان انگليسي به اشخاصي گفته مي‌شود که در زمينه‌هايي مانند سينما، موسيقي، ورزش، مدلينگ، سياست و ... به شهرت دست يافته‌اند. کاربرد اين واژه در ادبيات رسانه‌اي جهان، از سال 2009 و با گسترش شبکه‌هاي اجتماعي و فضاهاي مجازي ناگهان افزايش چشمگيري يافت. اگرچه معناي تحت‌اللفظي سلبريتي چهره مشهور است، اما بار معنايي و فرهنگي که به دوش مي‌کشد با تعريف شهرت در فرهنگ سنتي کاملا متفاوت است. همان قدر که اقتضائات و کارکردهاي رسانه‌هاي سنتي با رسانه‌هاي امروز فرق مي‌کند، تعريف شهرت و مسير رسيدن به آن نيز در عصر انفجار اطلاعات به گونه‌اي ديگر است. در عصر حاضر تبديل شدن يک هنرمند يا مدل به سلبريتي بيشتر از اين که به توانمندي‌هاي فردي او ارتباطي داشته باشد، به فوکوس رسانه‌ها روي او بستگي دارد. هم چنين براي سلبريتي شدن بايد فرمول‌هايي را رعايت کرد تا در کمترين زمان ممکن به چهره‌اي شناخته شده تبديل شد. يکي از منابع کسب درآمد مافياهاي رسانه‌اي جهان، تجارت شهرت است. البته از آنجا که تمام پديده‌هاي دنياي مدرن به مبتذل‌ترين شکل ممکن در ايران رواج مي‌يابند، راهکارهاي سلبريتي شدن نيز با تمام دنيا قابل قياس نيست. اما هر چه باشد به هر حال سبک زندگي يک بازيگر يا خواننده سلبريتي نه تنها با عموم مردم، بلکه با خواننده و بازيگري که سلبريتي نيست فرق دارد. سلبريتي‌ها هميشه و همه جا سوژه اصلي دوربين‌هاي عکاسي خبرنگاران و حتي لنز دوربين موبايل‌هاي مردم عادي‌اند. نوع پوشش و آرايش شان مورد توجه نوجوان‌ها و جوان‌هاست و علاقه مندي‌هاي شان براي فالوورهاي شان جذاب است. سلبريتي‌ها کم کم خودشان تبديل به بِرَند شده و در عکس‌ها و فيلم‌هاي تبليغاتي شرکت‌ها تجاري حضور مي‌يابند. رسانه‌ها و تاجران شهرت از طريق سرمايه گذاري روي اين چهره‌هاي سرشناس به درآمدهاي هنگفتي دست پيدا مي‌کنند.

مداحان و رسانه‌ها

پيش از ورود راديو به ايران، پرده‌خوانان و نقالان در قهوه خانه‌ها و امامزاده‌ها و کنار سقاخانه‌ها در تمام ايام سال، به نقل داستان‌هاي زندگي امامان و وقايع عاشورا و قصه‌هاي شاهنامه مي‌پرداختند. در مناسبت‌هاي خاص مذهبي و روزها و شب‌هاي ماه‌هاي محرم و صفر و رمضان نيز روحانيون و مداحان و تعزيه خوان‌ها در مساجد و حسينيه‌ها و تکيه‌ها، مردم را با فضايل و مصيبت‌هاي وارده بر اهل بيت (ع) آشنا مي‌کردند. با تاسيس اولين ايستگاه راديو در شهر تهران، رفته رفته تمام تابلو‌هاي نقاشي قهوه خانه‌اي و پرده‌هاي نقالي از در و ديوارها جمع شدند و جعبه‌اي قصه گو به نام راديو جاي همه آن‌ها گرفت. بنابراين بيان سيره و احاديث و داستان‌هاي زندگي معصومين به منبرهاي مساجد و حسينيه‌ها منحصر شد. پس از آن پرده نقره‌اي سينما و جعبه جادويي تلويزيون نيز به اين ماجرا دامن زد. در سال‌هاي حکومت پهلوي پخش صداي سخنراني‌هاي مرحوم حجت الاسلام فلسفي از راديو، يک اتفاق نادر و مثال زدني براي اهل منبر به حساب مي‌آمد. هم چنين پخش مدح خواني‌ها و مناجات خواني‌هاي مرحوم ذبيحي از راديو نيز براي علاقه مندان به آوازهاي مذهبي فرصتي استثنايي بود. سهم واعظان و مداحان در رسانه‌هاي رسمي مانند راديو آن قدر ناچيز بود که امام خميني (ره) در 18 شهريور 1343 در مسجد اعظم قم فرمود: «اگر اين راديو را روزي دو سه ساعت در اختيار ما بگذارند، ما مردم را با احکام اسلام آشنا مي‌کنيم؛ دنيا را آشنا مي‌کنيم با اسلام...»

پس از انقلاب همه چيز دگرگون شد و رسانه‌ها در اختيار انقلابيوني قرار گرفت که سال‌ها در انتظار چنين موقعيتي بودند. البته تا قبل از شروع جنگ تحميلي، سهم روحانيون و قاريان قرآن و گروه‌هاي سرود که قرار بود پيام اسلام و انقلاب را منتقل کنند به نسبت مداحان بسيار بيشتر به نظر مي‌رسيد. چه بسا که خيل کثيري از مداحان سنتي اهل بيت با تصويربرداري از مجالس روضه مخالف بودند. باور آن‌ها اين بود که حضور دوربين‌هاي فيلمبرداري در هيات‌ها، اخلاص مداح و مستمعين را تحت شعاع قرار مي‌دهد. با آغاز جنگ و پخش فيلم نوحه‌خواني حاج صادق آهنگران در حسينيه جماران هنگام ديدار عشاير خوزستان با امام خميني (ع) از تلويزيون، برگ تازه‌اي در تاريخ مداحي کشور ورق خورد. البته حاج صادق براي خواندن در محضر امام (ره) با هيچ کس لابي نکرده بود و حتي خبر نداشت که دوربين‌هاي صدا و سيما در حال تصويربرداري از آن مجلس هستند.

کارکردهاي تبليغاتي مداحي در هشت سال دفاع مقدس و پس از آن، موجب شد مداحان در عرصه‌هاي فرهنگي و اجتماعي و سياسي به جايگاهي دست پيدا کنند که تا پيش از آن سابقه نداشت. با وقوع دوم خرداد 1376 و شکاف‌هاي عميق فرهنگي در جامعه، بخشي از حاکميت کشور که نگران انحرافات فکري و فرهنگي جوانان بود، ميدان‌هاي جديدي را براي تعداد معدودي از مداحان باز کرد تا جوانان را به هيات‌ها جذب کنند. آن‌ها نيز با خواندن ملودي‌هايي بديع و جوان پسند طيف گسترده‌اي از جوانان را به مجالس مذهبي مي‌کشاندند. تفکري که اين جريان را هدايت مي‌کرد معتقد بود همان گونه که برخي از جوانان به ستاره‌هايي مانند ورزشکاران و بازيگران علاقه دارند، جوانان مذهبي نيز به چهره‌هايي نياز دارند که آن‌ها را الگوي خويش قرار دهند. در نظرگاه آنان مداحان بهترين گزينه براي اين جريان بودند. تا اوايل دهه هشتاد اين ميدان فقط براي تعداد معدودي از ذاکرانِ برآمده از فضاي جبهه و جنگ مهيا بود. اما با رشد و گسترش رسانه‌هاي غير رسمي از گوشه و کنار کشور، سي دي‌هاي صوتي و تصويري مداحاني به دست هياتي‌ها مي‌رسيد که قبل از آن در قاب تلويزيون ديده نشده بودند. به مرور زمان پاي دوربين‌هاي عکاسي و تصويربرداري به خيلي از هيات‌ها باز شد و بنرهاي تبليغاتي هيات‌ها با نام مداحان جوان و جوياي نام از در و ديوار شهرها آويزان شد. مداحان به سوژه اصلي سايت‌ها و خبرگزاري‌هاي مذهبي تبديل شدند و هيچ کس نمي‌پرسيد اين جوان خوش صدا که عده‌اي را زير علم سيدالشهدا دور خويش جمع کرده، در محضر کدام استاد اخلاق و مداحي پرورش يافته است؟ آيا براي رسيدن به شهرت از استادش اجازه گرفته ؟ آيا آمادگي‌هاي روحي و اخلاقي را دارد؟ و از همه مهم‌تر خودش به دنبال کسب شهرت است يا عنايت اهل بيت (ع) و دست روزگار او را به اين موقعيت رسانده؟ هيچ نهاد حکومتي يا درون صنفي نيز وجود نداشت که بر ماجراها نظارت کند!

مداحان امروزي

طي چند سال اخير فراگيري فضاهاي مجازي به ويژه اينستاگرام همان گونه که براي خيلي از عرصه‌هاي فرهنگي و اجتماعي ما تعيين تکليف مي‌کند، جريان مداحي را نيز پيش مي‌برد. هر هيات و هر مداح يک صفحه مجازي باز مي‌کند و عکس‌ها و ويدئوهايش را به اشتراک مي‌گذارد. البته قضيه به همين جا ختم نمي‌شود. بر مبناي همان تفکر ستاره‌سازي مذهبي، برخي از آن‌ها همانند سلبريتي‌هاي ورزشي و هنري به غير از تصاوير مداحي شان، بخش‌هايي از زندگي شخصي و علاقمندي‌هايشان را نيز براي فالوورهايشان به نمايش مي‌گذارند. جشن تولد مي‌گيرند و با حضور روحانيون و مياندارها و هياتي‌ها کيک تولد مي‌برند! حاضرين کف مي‌زنند و دم مي‌گيرند: تولد تولد تولدت مبارک... بيا شمعا رو فوت کن ... که صد سال زنده باشي ...!

ذاکران ائمه اطهار در طول تاريخ عزاداري شيعه، يا وابسته به حوزه‌هاي علميه بودند يا برآمده از طبقه اجتماعي پهلوانان و ورزشکاراني که در گود زورخانه‌ها علي علي گويان کباده مي‌کشيدند و مي‌چرخيدند. حالا با مداحاني «تين ايجر» مواجهيم که مثل مدل‌هاي صنعت مدلينگ از انگشترهاي رنگارنگ و تي‌شرت‌هايشان عکس مي‌گيرند و استوري مي‌کنند! با اين تفاوت که روي انگشترها و لباس‌هايشان نام‌هاي مقدس اهل بيت (ع) نقش بسته است. شايد ظاهر قصه اينان با سلبريتي‌هاي غيرمذهبي متفاوت باشد، اما درونمايه ماجرا همان است. سلبريتي‌گري يک سبک زندگي است که با سيره مواليان شيعه و آموزه‌هاي ايشان در تضادي آشکار است. اساس سلبريتي‌گري در کسب شهرت و تلاش براي حفظ آن است. در حالي که تمام بزرگان دين اسلام رستگاري انسان را در گريز از شهرت دانسته‌اند.

اين روزها هر از گاهي سخنراني‌ها و مقالات و يادداشت‌هايي آسيب‌شناسانه درباره وضعيت مداحي کشور منتشر مي‌شود. گاهي ملودي‌ها و اشعار نقد مي‌شود؛ و گاهي دستمزدهاي نجومي مورد هجمه قرار مي‌گيرد. غافل از آن که علت اصلي آفت‌ها و آسيب‌هاي مداحي امروز را بايد در رذيله اخلاقي شهرت‌طلبي و رواج اين گونه سبک زندگي جستجو کرد. وقتي يک مداح جوان براي کسب شهرت يا از دست ندادن آن، بايد هر جلسه چندين نوحه يا سرود جديد ارائه کند، ناچار است هر شعر و ملودي سست و بي‌مايه‌اي را که به دستش مي‌رسد بخواند. وقتي قرار است صفحات مجازي هيات‌ها روزانه چندين پُست جديد و جوان‌پسند بارگذاري کنند، شرکت‌ها و استوديوهايي تاسيس مي‌شوند که با چندين دوربين و کِرِين و اسپايدرکم به هيات مي‌آيند و تصويرهايشان را به سبک کليپ‌هاي کنسرت‌هاي کاباره‌اي با ريتم تند و پلان‌هاي شلوغ تدوين مي‌کنند! وقتي يک مداح جوان آن قدر معروف مي‌شود که از سراسر کشور دعوتش مي‌کنند، او نيز مجبور است براي خود مدير برنامه‌اي دست و پا کند که دعوت‌ها را سروسامان بدهد و اگر آن شخص مديريت برنامه‌هاي چند مداح را بر عهده داشته باشد در پاسخ بانيان هيات‌ها مي‌گويد: «مداح با چه آپشني مي‌خواهيد؟!»

سلبريتي‌گري يکي از آفت‌هاي مخرب تمام شاخه‌هاي فرهنگي و هنري است. اين فرهنگ مبتني بر نگاه‌هاي سودانگارانه به چهره‌هاي شاخص است. فرهنگي رسانه‌اي که هنر را به صنعت نزديک مي‌کند. هنوز که هنوز است چه بسيارند هنرمندان برجسته موسيقي و تئاتر و نقاشي و ... که به اين فرهنگ تن نداده‌اند. هنر در نظرگاه آن‌ها مقدس‌تر از آن است که به اغراض و امراض تاجران هنر آلوده شود. و حالا مداحي به عنوان مقدس‌ترين هنرها در آغاز مسيري است که فرجامش فراموشي اصالت‌ها و ريشه‌هاست. محبان آل الله هنوز در پي ذاکراني با اخلاص هستند که در چهره‌هايشان نور خدا را ببينند و براي شفاي بيمارانشان از اشک چشمان آنان تبرک بجويند.‌ اما اين روزها بحث و گفت وگو پيرامون تعداد فالوورها، عکس‌هاي سلفي با سلبريتي‌هاي رشته‌هاي ديگر، بِرَندهاي لباس و کفش و ساعت و ... در ميان مداحان جوان، داغ تر از کشف نکات تاريخي جديد و يافتن مقتلي گمنام و حفظ قصيده اي تازه است. ديروز مايه ي مباهات مداحان، حفظ اشعار صغيراصفهاني و نيرتبريزي و کمپاني بود؛ و امروز افتخار عده اي تعداد بازنشر ويدئوي مداحي شان در اينستاگرام است! ديروز آرزوي مداحان رسيدن به بيت مراجع تقليد و روضه خواني در محضر علما بود؛ و امروز مسابقه بر سر حضور بازيگران و فوتباليست‌ها در هيات‌هاست! ديروز مداحان و شاعران آييني از شهرت فرار مي‌کردند؛ و امروز عده اي دست به دامان تهيه کنندگان تلويزيون مي‌شوند تا در مناسبت‌هاي مذهبي چند دقيقه روي آنتن صداوسيما باشند! امروز با ديروز خيلي فرق دارد! البته تنها راه اصلاح در درون اين خانواده بايد شکل بگيرد و پيچيدن هيچ نسخه اي بيرون از اين دايره قابل پذيرش و راهگشا نخواهد بود. اي کاش يکي از مداحان صاحب‌نام اين سرزمين عزمش را جزم کند و عليرغم مخالفت‌هاي احتمالي تمام صفحات مجازي‌اش را ببندد تا به بعضي‌ها ثابت شود که نوکري اباعبدالله در گرو فالوورها و لايک‌ها و کامنت‌ها نيست! جامه خادمي امام حسين (ع) لباس شهرت نيست و بيش از اين دنيا در جهان آخرت به ياري خادمان خواهد آمد.

بر من لباس نوکري ام را کفن کنيد

نوکر بهشت هم برود باز نوکر است

يا علي مدد

برگ هاي عاشق

Wed, 01 Jan 2020 07:16:00 GMT

هر برگ پاييزي قصه اي بهاري دارد

وقتي که خاطراتش را مرور ميکند

بهار در ذهنش زنده ميشود ،

جان ميگيرد گوشه اي از دلش دوباره سبز ميشود

حس ناب جواني اش گل ميکند و

نا خوداگاه لبخندي محو گوشه ي لبش خود نمايي ميکند

اما لحظه اي به خود مي ايد که

صداي شکستنش کوچه را پر ميکند

يک آن ،

يک لحظه ،

يک ثانيه

همه ي احساسش ميميرد

ناباورانه چشم به عابري ميدوزد

که گام هايش صداي خرد شدن تمام برگ ها را

اهنگ عاشقي اش کرده ...

يادمان باشد شايد عشق و احساس کسي

به خاطر خوشي هايمان از بين برود

مراقب دل هاي شکسته باشيم ...

اصول تربيت فرزند 2

Fri, 27 Dec 2019 20:18:00 GMT

«بدون اعتماد نمي‌‌شود»

تربيت دو سو دارد
مثل يك طناب
اين طرف اگر دست پدر و مادر
آن طرف دست فرزند است

مگر نگفتي انسان است و اراده دارد
پس مي‌تواند نگه دارد
از كوه بالا بيايد
يا رها كند و بيافتد
تربيت اختياري‌ست و اجبار ندارد

اعتماد محور تربيت است
كودك اگر اعتماد نكند رها مي‌كند
طناب را نمي‌گيرد و آويزان نمي‌شود
فرا نمي‌گيرد و هدايت نمي‌پذيرد
همين است كه اول «امين» مي‌شوند و بعد «پيامبر»
تمام انبياء اول اعتماد مردم را به دست آوردند

اعتماد از كجا مي‌آيد؟
محور اعتماد «صداقت» است
تا راست نگويي اعتمادي نيست
دروغ سلب اعتماد مي‌كند
حتي اگر به ديگري باشد:
«بابا جان بهش بگو خونه نيستم!»

يا حتي غير مستقيم
جلوي مهمان يك چيزي بگويد
وقتي رفت چيز ديگر:
«خيلي خوشحال شدم از آمدن شما»
«بالاخره رفتند، اصلاً هم خوشحال نشدم از آمدنشان!»

وقتي مي‌تواند به ديگري دروغ بگويد
از كجا معلوم كه به من نگويد؟
اعتماد هوتوتو، سابيد به الك!

و صداقت در رفتار
فقط گفتار كه نيست:
«فردا حتماً مي‌ريم بوستان علوي»
«ول كن پسرم! امروز اصلاً حالشو ندارم، برو نقاشي بكش!»

وفاي به عهد
نباشد، اعتماد هم نيست

دومين اصل محوري در تربيت فرزند اعتماد است؛ متكي به صداقت و وفاي به عهد!

[ادامه دارد...]

رياضيات ِ سمبوسه

Tue, 24 Dec 2019 07:51:00 GMT

جور نمي‌شد
اندازه نان
كمي زياد يا كم
هميشه همين
چون اطلاعات دقيق آن را نداشتم
وقتي كه در خانه سمبوسه درست مي‌كردم

با بچه‌ها بيرون
تصميم جمعي بر خوردن فلافل
داخل مغازه
براي اولين بار
ديدم چطور سمبوسه‌ها را مي‌پيچد
لطف خدا
اين بار الگوي آن را فرا گرفتم
به خانه كه برگشتيم
روي تابلو كشيدم

محاسبه اندازه‌ها
ترسيمي هندسي
مستطيلي با نسبت اضلاع «يك» به «دو و نيم»
و برشي مثلثي
متساوي‌الساقين
بخشي كه بايد از گوشه مستطيل بريده شود
«يك دوم» عرض
اين الگوي يك سمبوسه درست و دقيق است!

درست كردم
شد
ديگر كم نيامد
زياد هم
اندازه
بخش آخر هم
داخل مي‌رود تا بسته شود
قفل گردد
تا در روغن رها نگردد

رياضيات همه جا هست
علوم رياضي كليد درك «نسبت»
واقعيت؛ محصول «نسبت» است
و «نسبت»
عنصر اصلي تشكيل دهنده دنياي پيرامون ما
اين «نسبت‌ها» هستند كه جهان را شكل داده‌اند
اين نظريه اصلي استاد حسيني (ره) در مبناي فلسفي «اصالت ربط» است!

قال مولانا (ع): «أَنْشَأَ الْخَلْقَ إِنْشَاءً وَ ابْتَدَأَهُ ابْتِدَاءً بِلَا رَوِيَّةٍ أَجَالَهَا وَ لَا تَجْرِبَةٍ اسْتَفَادَهَا وَ لَا حَرَكَةٍ أَحْدَثَهَا وَ لَا هَمَامَةِ نَفْسٍ اضْطَرَبَ فِيهَا أَحَالَ الْأَشْيَاءَ لِأَوْقَاتِهَا وَ [لَاءَمَ] لَأَمَ بَيْنَ مُخْتَلِفَاتِهَا وَ غَرَّزَ غَرَائِزَهَا وَ أَلْزَمَهَا أَشْبَاحَهَا عَالِماً بِهَا قَبْلَ ابْتِدَائِهَا مُحِيطاً بِحُدُودِهَا وَ انْتِهَائِهَا عَارِفاً بِقَرَائِنِهَا وَ أَحْنَائِهَا» (اولين خطبه نهج‌البلاغه)
آفرينش را بدون نياز به انديشه و فکر و استفاده از تجربه و بى آن که حرکتى ايجاد کند و درباره تصميمى بينديشد ايجاد کرد و آغاز نمود. خلقت هر موجودى را به وقت خاصّش موکول کرد موجودات گوناگون را با يکديگر التيام داد و به هر کدام طبيعتى مخصوص و غريزه اى ويژه بخشيد و صفات ويژه آنها را همراهشان ساخت و پيش از آن که آنها را بيافريند از همه آنها آگاه بود و به حدود و پايان آنها احاطه داشت و از جميع لوازم و تمام جوانب آنها باخبر بود. (ترجمه مكارم)

رقابت

Tue, 24 Dec 2019 07:49:00 GMT

اولين بود كه يادش دادم
نان پنجره‌اي
چهار پنج سال پيش
وقتي قالب‌ها را ديد
ابزار و لوازم قنادي كه پيش از اين داشتم
وقتي پرسيد
درست كردم و ياد گرفت
اما امروز
خودش درست مي‌كند

كلاس «سيب ِ سبز» هم كه رفته
نام آموزشگاه
كيك، چند مدل ياد گرفته
حرفه‌اي

ديدم نمي‌شود
بايد دست به كار شوم
هوا برش ندارد كه استاد شده
يك چيزي درست كردم كه بلد نباشد
تعجب كند و احساس عجز

و كيك كشمشي ساده و خوشمزه

گاهي كه زندگي سخت مي‌شود
خدا مي‌خواهد از غرور نجات‌مان دهد
دوست‌مان دارد
تنگ مي‌گيرد تا احساس بي‌نيازي نكنيم!

قال الله تعالي: «إن الإنسان ليطغي، أن رآه استغني» (علق:6و7)
اين چنين نيست [که انسان سپاس گزار باشد] مسلماً انسان سرکشي مي کند. براي اينکه خود را بي نياز مي پندارد. (ترجمه انصاريان)

نه ژرف، نه بلند

Tue, 24 Dec 2019 07:47:00 GMT

لذت از آن کلمه هايي است که در همه ي فرهنگها و در همه ي زمانها کاربرد بسياري داشته است و درباره ي آن ديدگاههاي متفاوتي بيان شده است. لذت، علت عمده فعاليتهاي بشر است. لذت را حالات ذهني تعريف کرده اند که انسانها به عنوان چيزي مثبت و يا باارزش تجربه مي کنند. تجربه ي لذت تجربه اي ذهني است و اين تجربه از فردي به فرد ديگر متفاوت است. آدمي براي رسيدن به مطلوب خويش تن به هر کاري مي دهد و اگر تعريفي درست از مطلوب خود نداشته باشد مممکن است خويشتن را به هلاکت اندازد. گاهي ممکن است چيزي خوب و خير باشد اما ما از آن بيزار باشيم و به عکس گاهي ممکن است چيزي زشت و نادرست باشد اما ما آن را دوست داشته باشيم و درست در همين جاست که جدال با خود آغاز مي شود.

لذت گرايي يکي از مباحثي است که بسيار مورد توجه نظريه پردازان و فيلسوفان بوده است. البته به نظر بنتام ميان لذتهاي روحي و لذتهاي جسمي تفاوت وجود دارد( تاريخ فلسفه اخلاق). همه ي مکاتب لذتگرا معتقد هستند که سعادت چيزي جز لذت و برخورداري هر چه بيشتر از لذت نيست(همان). پس لذت منجر به سعادت مي شود، اما تفاوت تعريف سعادت منجر به تعريف لذت مي شود. هر فردي بسته به اينکه سعادت را چگونه تلقي کند لذت را نيز همسو با سعادت تلقي خواهد کرد.

لذت ترانه ي آزادي است اما آزادي نيست. شکفتن خواهشهاي شماست اما ميوه ي آنها نيست. ژرفايي است که بلندا را فرا مي خواند اما خود نه ژرف است و نه بلند. در قفس مانده ايست که به پرواز در مي آيد، اما فضاي فروبسته نيست. آري به راستي ترانه ي آزادي است و من آرزو مي کنم شما آن را از دل بسراييد اما نمي خواهم که در اين سرايش، دل خود را ببازيد. برخي از جوانان شما لذت را چنان مي جوييند که گوئي همه چيز لذت است و برخي از پيران شما لذت را با تاسف ياد مي کنند همچون خطايي که در مستي از آنها سر زده باشد.(پيامبر و ديوانه، جبران خليل جبران). لذت باعث حرکت است اما هدف حرکت نيست. افراط و تفريط در لذت هر دو باعث نابودي آدمي است. نقل مي کنند که آشوربانيپال وصيت کرد بر سنگ قبرش بنويسند: آنچه از زندگي به دست آوردم لذتي است که از خوردن و معاشقه بردم و ارسطو در جواب او گفته بود اگر زندگي همين باشد پس خران و گاوان از تو خوشبخت تر بوده اند.

و اگر هدف از آفرينش انسان اين بود که بيشترين حجم غذا را بخورد، نهنگ قبلا براي اين منظور آفريده شده بود و اگر هدف اين بود که انسان موجودي باشد که زاد و ولد بسيار داشته باشد موش پيش از انسان خلق شده بود(لطفا گوسفند نباشيد). و عجب از کساني است که چنان پندارند که لذت منحصر است در لذتهاي جسماني و غايت زندگي را در رسيدن به لذت خوردن و نوشيدن و ازدواج و امثال اينها مي دانند و نهايت سعادت را در رسيدن به اين لذتها گمان مي کنند(ملا احمد نراقي، معراج السعاده).

نکته ي ديگر اين است که لذت امري تشکيکي و داراي مراتب مختلفي است که با توجه به شدت و ضعف نيروي ادراکي و مطلوبيت يک چيز و همچنين ارزش ذاتي که يک چيز براي انسان دارد متفاوت است.

سه نوع ديدگاه در مورد لذت مي توان مطرح کرد: 1) لذت و خوشي مطلق، به نظر افلاطون، اين زندگي حلزون است. اين ديدگاه به زندگي و هدف از زندگي و نوع نگاه به انسان و سرنوشتش نگاهي کاملا مادي گرايانه دارد. زندگي همين جهاني است و غايت زندگي لذت است. مادي گرايان زندگي انسان را محدود به اين جهان و انسان را صرفا اين جسم مي دانند.

2) عده اي ديگر لذات مادي را يکسره انکار کرده و زندگي را لذت غيرمادي و روحاني مي دانند. کلبيان از جمله کساني بودند که زندگي چون يک سگ داشتند. به نظر آنها جسم انسان فاقد هرگونه ارزشي است و به همين دليل به نيازهاي جسماني خود کمترين توجه را داشتند.

3) زندگي بايد لذت توام با دانايي و عقلانيت باشد. لذت بايد انسان را به سعادت برساند و سعادت يعني تکامل روحي که با سلامت جسم قرين است.

اسلام به هيچ وجه لذت خواهي را نفي نمي کند. آنچه در اسلام اصالت دارد و محور است تنها خداوند است و همه ي نعمتهاي مادي و معنوي در اختيار انسان قرار گرفته است تا ابزاري براي حرکت آدمي به سوي اين محور باشد. (قران کريم نه تنها وجود گرايش انسان به لذت را انکار نمي کند بلکه يک سلسله از تعاليم خود را بر اساس اين ميل طبيعي مبتني مي سازد و قران به انسان مي گويد اگر در زندگي راه الهي را پيماييد به سعادت و لذت جاودان مي رسيد)(اخلاق در قران).

هر انساني با توجه به تعريف خود از زندگي و سعادت لذت را نيز تعريف مي کند، اگر غايت آدمي همين زندگي چند روز اين دنيا باشد، آدمي نهايت سعي و تلاش خود را خواهد کرد که از همه ي لذتهاي مادي دنيا بيشترين بهره برداري را کند، اما اگر غايت آدمي خدايي باشد همه ي لذتهاي دنيا رنگ الهي به خود مي گيرند. اما از سوي ديگر لذتهاي روحي قابل قياس با لذتهاي جسمي نيست. مگر آدمي چند دست لباس مي تواند بپوشد؟ چقدر مي تواند بخورد؟ تا چه حد به نيازهاي شهوانيش مي تواند بال و پر دهد؟ براي اين لذتها انتهايي است. جسم انسان با گذشت زمان دچار فرسودگي مي شود و آن روز انسان مي فهمد که خور و خواب و خشم و شهوت براي چند روزي بيشتر نبوده است. اما لذتهاي روحي به انسان آرامش مي بخشد و وجود انسان را تسکين مي دهد. لذت خوردن کجا و لذت محبت و دوست داشتن کجا؟ کلام آخر اينکه ما همان هستيم که خود خود را تعريف مي کنيم.